3.5.7 ทุติยกาลสุตฺต
147.
894
“จตฺตาโรเม, ภิกฺขเว, กาลา สมฺมา ภาวิยมานา สมฺมา อนุปริวตฺติยมานา อนุปุพฺเพน อาสวานํ ขยํ ปาเปนฺติ. กตเม จตฺตาโร? กาเลน ธมฺมสฺสวนํ, กาเลน ธมฺมสากจฺฉา, กาเลน สมฺมสนา, กาเลน วิปสฺสนา— อิเม โข, ภิกฺขเว, จตฺตาโร กาลา สมฺมา ภาวิยมานา สมฺมา อนุปริวตฺติยมานา อนุปุพฺเพน อาสวานํ ขยํ ปาเปนฺติ.
895
เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, อุปริปพฺพเต ถุลฺลผุสิตเก เทเว วสฺสนฺเต ตํ อุทกํ ยถานินฺนํ ปวตฺตมานํ ปพฺพตกนฺทรปทรสาขา ปริปูเรติ; ปพฺพตกนฺทรปทรสาขา ปริปูรา กุโสพฺเภ ปริปูเรนฺติ; กุโสพฺภา ปริปูรา มหาโสพฺเภ ปริปูเรนฺติ; มหาโสพฺภา ปริปูรา กุนฺนทิโย ปริปูเรนฺติ; กุนฺนทิโย ปริปูรา มหานทิโย ปริปูเรนฺติ; มหานทิโย ปริปูรา สมุทฺทํ ปริปูเรนฺติ. เอวเมวํ โข, ภิกฺขเว, อิเม จตฺตาโร กาลา สมฺมา ภาวิยมานา สมฺมา อนุปริวตฺติยมานา อนุปุพฺเพน อาสวานํ ขยํ ปาเปนฺตี”ติ.
896
สตฺตมํ.