7.13 สุวณฺณวณฺณลกฺขณํ
“ยมฺปิ, ภิกฺขเว, ตถาคโต ปุริมํ ชาติํ ปุริมํ ภวํ ปุริมํ นิเกตํ ปุพฺเพ มนุสฺสภูโต สมาโน อกฺโกธโน อโหสิ อนุปายาสพหุโล, พหุมฺปิ วุตฺโต สมาโน นาภิสชฺชิ น กุปฺปิ น พฺยาปชฺชิ น ปติตฺถียิ, น โกปญฺจ โทสญฺจ อปฺปจฺจยญฺจ ปาตฺวากาสิ. ทาตา จ อโหสิ สุขุมานํ มุทุกานํ อตฺถรณานํ ปาวุรณานํ โขมสุขุมานํ กปฺปาสิกสุขุมานํ โกเสยฺยสุขุมานํ กมฺพลสุขุมานํ. โส ตสฺส กมฺมสฺส กฏตฺตา อุปจิตตฺตา …เป… โส ตโต จุโต อิตฺถตฺตํ อาคโต สมาโน อิมํ มหาปุริสลกฺขณํ ปฏิลภติ. สุวณฺณวณฺโณ โหติ กญฺจนสนฺนิภตฺตโจ.
โส เตน ลกฺขเณน สมนฺนาคโต สเจ อคารํ อชฺฌาวสติ, ราชา โหติ จกฺกวตฺตี …เป… ราชา สมาโน กิํ ลภติ? ลาภี โหติ สุขุมานํ มุทุกานํ อตฺถรณานํ ปาวุรณานํ โขมสุขุมานํ กปฺปาสิกสุขุมานํ โกเสยฺยสุขุมานํ กมฺพลสุขุมานํ. ราชา สมาโน อิทํ ลภติ …เป… พุทฺโธ สมาโน กิํ ลภติ? ลาภี โหติ สุขุมานํ มุทุกานํ อตฺถรณานํ ปาวุรณานํ โขมสุขุมานํ กปฺปาสิกสุขุมานํ โกเสยฺยสุขุมานํ กมฺพลสุขุมานํ. พุทฺโธ สมาโน อิทํ ลภติ”. เอตมตฺถํ ภควา อโวจ.
ตตฺเถตํ วุจฺจติ—
“อกฺโกธญฺจ อธิฏฺฐหิ อทาสิ,
ทานญฺจ วตฺถานิ สุขุมานิ สุจฺฉวีนิ;
ปุริมตรภเว ฐิโต อภิวิสฺสชิ,
มหิมิว สุโร อภิวสฺสํ.
ตํ กตฺวาน อิโต จุโต ทิพฺพํ,
อุปปชฺชิ สุกตผลวิปากมนุภุตฺวา;_
กนกตนุสนฺนิโภ อิธาภิภวติ,
สุรวรตโรริว อินฺโท.
เคหญฺจาวสติ นโร อปพฺพชฺช,
มิจฺฉํ มหติมหิํ อนุสาสติ;
ปสยฺห สหิธ สตฺตรตนํ,
ปฏิลภติ วิมลสุขุมจฺฉวิํ สุจิญฺจ.
ลาภี อจฺฉาทนวตฺถโมกฺขปาวุรณานํ,
ภวติ ยทิ อนาคาริยตํ อุเปติ;
สหิโต ปุริมกตผลํ อนุภวติ,
น ภวติ กตสฺส ปนาโส”ติ.