12.10 ชาติปูชกตฺเถรอปทาน
“ชายนฺตสฺส วิปสฺสิสฺส,
อาโลโก วิปุโล อหุ;
ปถวี จ ปกมฺปิตฺถ,
สสาครา สปพฺพตา.
เนมิตฺตา จ วิยากํสุ,
พุทฺโธ โลเก ภวิสฺสติ;
อคฺโค จ สพฺพสตฺตานํ,
ชนตํ อุทฺธริสฺสติ.
เนมิตฺตานํ สุณิตฺวาน,
ชาติปูชมกาสหํ;
เอทิสา ปูชนา นตฺถิ,
ยาทิสา ชาติปูชนา.
สงฺขริตฺวาน กุสลํ,
สกํ จิตฺตํ ปสาทยิํ;
ชาติปูชํ กริตฺวาน,
ตตฺถ กาลงฺกโต อหํ.
ยํ ยํ โยนุปปชฺชามิ,
เทวตฺตํ อถ มานุสํ;
สพฺเพ สตฺเต อภิโภมิ,
ชาติปูชายิทํ ผลํ.
ธาติโย มํ อุปฏฺฐนฺติ,
มม จิตฺตวสานุคา;
น ตา สกฺโกนฺติ โกเปตุํ,
ชาติปูชายิทํ ผลํ.
เอกนวุติโต กปฺเป,
ยํ ปูชมกริํ ตทา;
ทุคฺคติํ นาภิชานามิ,
ชาติปูชายิทํ ผลํ.
สุปาริจริยา นาม,
จตุตฺติํส ชนาธิปา;
อิโต ตติยกปฺปมฺหิ,_
จกฺกวตฺตี มหพฺพลา.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”. (1758)
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา ชาติปูชโก เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
ชาติปูชกตฺเถรสฺสาปทานํ ทสมํ.
มหาปริวารวคฺโค ทฺวาทสโม.
ตสฺสุทฺทานํ
ปริวารสุมงฺคลา,
สรณาสนปุปฺผิยา;
จิตปูชี พุทฺธสญฺญี,
มคฺคุปฏฺฐานชาตินา;
คาถาโย นวุติ วุตฺตา,
คณิตาโย วิภาวิหิ.