12.2 สุมงฺคลตฺเถรอปทาน
“อตฺถทสฺสี ชินวโร,
โลกเชฏฺโฐ นราสโภ;
วิหารา อภินิกฺขมฺม,
ตฬากํ อุปสงฺกมิ.
นฺหตฺวา ปิตฺวา จ สมฺพุทฺโธ,
อุตฺตริเตฺวกจีวโร;_
อฏฺฐาสิ ภควา ตตฺถ,
วิโลเกนฺโต ทิโสทิสํ.
ภวเน อุปวิฏฺโฐหํ,
อทฺทสํ โลกนายกํ;
หฏฺโฐ หฏฺเฐน จิตฺเตน,
อปฺโผเฏสิํ อหํ ตทา.
สตรํสิํว โชตนฺตํ,
ปภาสนฺตํว กญฺจนํ;
นจฺจคีเต ปยุตฺโตหํ,
ปญฺจงฺคตูริยมฺหิ จ.
ยํ ยํ โยนุปปชฺชามิ,
เทวตฺตํ อถ มานุสํ;
สพฺเพ สตฺเต อภิโภมิ,
วิปุโล โหติ เม ยโส.
นโม เต ปุริสาชญฺญ,
นโม เต ปุริสุตฺตม;
อตฺตานํ โตสยิตฺวาน,
ปเร โตเสสิ ตฺวํ มุนิ.
ปริคฺคเห นิสีทิตฺวา,
หาสํ กตฺวาน สุพฺพเต;
อุปฏฺฐหิตฺวา สมฺพุทฺธํ,_
ตุสิตํ อุปปชฺชหํ.
โสฬเสโต กปฺปสเต,
ทฺวินวเอกจินฺติตา;
สตฺตรตนสมฺปนฺนา,
จกฺกวตฺตี มหพฺพลา.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา สุมงฺคโล เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
สุมงฺคลตฺเถรสฺสาปทานํ ทุติยํ.