12.3 สรณคมนิยตฺเถรอปทาน
“อุภินฺนํ เทวราชูนํ,
สงฺคาโม สมุปฏฺฐิโต;
อโหสิ สมุปพฺยูโฬฺห,
มหาโฆโส อวตฺตถ.
ปทุมุตฺตโร โลกวิทู,
อาหุตีนํ ปฏิคฺคโห;
อนฺตลิกฺเข ฐิโต สตฺถา,
สํเวเชสิ มหาชนํ.
สพฺเพ เทวา อตฺตมนา,
นิกฺขิตฺตกวจาวุธา;
สมฺพุทฺธํ อภิวาเทตฺวา,
เอกคฺคาสิํสุ ตาวเท.
มยฺหํ สงฺกปฺปมญฺญาย,
วาจาสภิมุทีรยิ;
อนุกมฺปโก โลกวิทู,
นิพฺพาเปสิ มหาชนํ.
ปทุฏฺฐจิตฺโต มนุโช,
เอกปาณํ วิเหฐยํ;
เตน จิตฺตปฺปโทเสน,
อปายํ อุปปชฺชติ.
สงฺคามสีเส นาโคว,
พหู ปาเณ วิเหฐยํ;
นิพฺพาเปถ สกํ จิตฺตํ,
มา หญฺญิตฺโถ ปุนปฺปุนํ.
ทฺวินฺนมฺปิ ยกฺขราชูนํ,
เสนา สา วิมฺหิตา อหุ;
สรณญฺจ อุปาคจฺฉุํ,
โลกเชฏฺฐํ สุตาทินํ.
สญฺญาเปตฺวาน ชนตํ,
ปทมุทฺธริ จกฺขุมา;
เปกฺขมาโนว เทเวหิ,
ปกฺกามิ อุตฺตรามุโข.
ปฐมํ สรณํ คจฺฉิํ,
ทฺวิปทินฺทสฺส ตาทิโน;
กปฺปานํ สตสหสฺสํ,
ทุคฺคติํ นุปปชฺชหํ.
มหาทุนฺทุภินามา จ,
โสฬสาสุํ รเถสภา;
ติํสกปฺปสหสฺสมฺหิ,
ราชาโน จกฺกวตฺติโน.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา สรณคมนิโย เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
สรณคมนิยตฺเถรสฺสาปทานํ ตติยํ.