12.5 สุวณฺณปุปฺผิยตฺเถรอปทาน
“วิปสฺสี นาม ภควา,
โลกเชฏฺโฐ นราสโภ;
นิสินฺโน ชนกายสฺส,
เทเสสิ อมตํ ปทํ.
ตสฺสาหํ ธมฺมํ สุตฺวาน,
ทฺวิปทินฺทสฺส ตาทิโน;
โสณฺณปุปฺผานิ จตฺตาริ,
พุทฺธสฺส อภิโรปยิํ.
สุวณฺณจฺฉทนํ อาสิ,
ยาวตา ปริสา ตทา;
พุทฺธาภา จ สุวณฺณาภา,
อาโลโก วิปุโล อหุ.
อุทคฺคจิตฺโต สุมโน,_
เวทชาโต กตญฺชลี;
วิตฺติสญฺชนโน เตสํ,
ทิฏฺฐธมฺมสุขาวโห.
อายาจิตฺวาน สมฺพุทฺธํ,
วนฺทิตฺวาน จ สุพฺพตํ;
ปาโมชฺชํ ชนยิตฺวาน,
สกํ ภวนุปาคมิํ.
ภวเน อุปวิฏฺโฐหํ,
พุทฺธเสฏฺฐํ อนุสฺสริํ;
เตน จิตฺตปฺปสาเทน,
ตุสิตํ อุปปชฺชหํ.
เอกนวุติโต กปฺเป,
ยํ ปุปฺผมภิโรปยิํ;
ทุคฺคติํ นาภิชานามิ,
พุทฺธปูชายิทํ ผลํ.
โสฬสาสิํสุ ราชาโน,
เนมิสมฺมตนามกา;
เตตาลีเส อิโต กปฺเป,
จกฺกวตฺตี มหพฺพลา.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา สุวณฺณปุปฺผิโย เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
สุวณฺณปุปฺผิยตฺเถรสฺสาปทานํ ปญฺจมํ.