13.2 ปุปฺผถูปิยตฺเถรอปทาน
“หิมวนฺตสฺสาวิทูเร,
กุกฺกุโร นาม ปพฺพโต;
เวมชฺเฌ ตสฺส วสติ,
พฺราหฺมโณ มนฺตปารคู.
ปญฺจ สิสฺสสหสฺสานิ,
ปริวาเรนฺติ มํ สทา;
ปุพฺพุฏฺฐายี จ เต อาสุํ,
มนฺเตสุ จ วิสารทา.
พุทฺโธ โลเก สมุปฺปนฺโน,
ตํ วิชานาถ โน ภวํ;
อสีติพฺยญฺชนานสฺส,
พาตฺติํสวรลกฺขณา.
พฺยามปฺปโภ ชินวโร,
อาทิจฺโจว วิโรจติ;
สิสฺสานํ วจนํ สุตฺวา,
พฺราหฺมโณ มนฺตปารคู.
อสฺสมา อภินิกฺขมฺม,
ทิสํ ปุจฺฉติ สิสฺสเก;
ยมฺหิ เทเส มหาวีโร,
วสติ โลกนายโก.
ตาหํ ทิสํ นมสฺสิสฺสํ,
ชินํ อปฺปฏิปุคฺคลํ;
อุทคฺคจิตฺโต สุมโน,_
ปูเชสิํ ตํ ตถาคตํ.
เอถ สิสฺสา คมิสฺสาม,
ทกฺขิสฺสาม ตถาคตํ;
วนฺทิตฺวา สตฺถุโน ปาเท,
โสสฺสาม ชินสาสนํ.
เอกาหํ อภินิกฺขมฺม,
พฺยาธิํ ปฏิลภิํ อหํ;
พฺยาธินา ปีฬิโต สนฺโต,
สาลํ วาสยิตุํ คมิํ.
สพฺเพ สิเสฺส สมาเนตฺวา,
อปุจฺฉิํ เต ตถาคตํ;
กีทิสํ โลกนาถสฺส,
คุณํ ปรมพุทฺธิโน.
เต เม ปุฏฺฐา วิยากํสุ,
ยถา ทสฺสาวิโน ตถา;
สกฺกจฺจํ พุทฺธเสฏฺฐํ ตํ,
เทเสสุํ มม สมฺมุขา.
เตสาหํ วจนํ สุตฺวา,
สกํ จิตฺตํ ปสาทยิํ;
ปุปฺเผหิ ถูปํ กตฺวาน,
ตตฺถ กาลงฺกโต อหํ.
เต เม สรีรํ ฌาเปตฺวา,
อคมุํ พุทฺธสนฺติกํ;
อญฺชลิํ ปคฺคเหตฺวาน,
สตฺถารมภิวาทยุํ.
ปุปฺเผหิ ถูปํ กตฺวาน,
สุคตสฺส มเหสิโน;
กปฺปานํ สตสหสฺสํ,
ทุคฺคติํ นุปปชฺชหํ.
จตฺตาลีสสหสฺสมฺหิ,
กปฺเป โสฬส ขตฺติยา;
นาเมนคฺคิสมา นาม,
จกฺกวตฺตี มหพฺพลา.
วีสกปฺปสหสฺสมฺหิ,
ราชาโน จกฺกวตฺติโน;
ฆตาสนสนามาว,
อฏฺฐตฺติํส มหีปตี.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา ปุปฺผถูปิโย เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
ปุปฺผถูปิยตฺเถรสฺสาปทานํ ทุติยํ.