14.3 จนฺทนปูชนกตฺเถรอปทาน
“จนฺทภาคานทีตีเร,
อโหสิํ กินฺนโร ตทา;
ปุปฺผภกฺโข จหํ อาสิํ,
ปุปฺผานิวสโน ตถา.
อตฺถทสฺสี ตุ ภควา,
โลกเชฏฺโฐ นราสโภ;
วิปินคฺเคน นิยฺยาสิ,
หํสราชาว อมฺพเร.
นโม เต ปุริสาชญฺญ,
จิตฺตํ เต สุวิโสธิตํ;
ปสนฺนมุขวณฺโณสิ,
วิปฺปสนฺนมุขินฺทฺริโย.
โอโรหิตฺวาน อากาสา,
ภูริปญฺโญ สุเมธโส;
สงฺฆาฏิํ ปตฺถริตฺวาน,
ปลฺลงฺเกน อุปาวิสิ.
วิลีนํ จนฺทนาทาย,
อคมาสิํ ชินนฺติกํ;
ปสนฺนจิตฺโต สุมโน,
พุทฺธสฺส อภิโรปยิํ.
อภิวาเทตฺวาน สมฺพุทฺธํ,
โลกเชฏฺฐํ นราสภํ;
ปาโมชฺชํ ชนยิตฺวาน,
ปกฺกามิํ อุตฺตรามุโข.
อฏฺฐารเส กปฺปสเต,
จนฺทนํ ยํ อปูชยิํ;
ทุคฺคติํ นาภิชานามิ,
พุทฺธปูชายิทํ ผลํ.
จตุทฺทเส กปฺปสเต,
อิโต อาสิํสุ เต ตโย;_
โรหณี นาม นาเมน,
จกฺกวตฺตี มหพฺพลา.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา จนฺทนปูชนโก เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
จนฺทนปูชนกตฺเถรสฺสาปทานํ ตติยํ.
อฏฺฐมภาณวารํ.