19.7 เอกจินฺติกตฺเถรอปทาน
“ยทา เทโว เทวกายา,
จวเต อายุสงฺขยา;
ตโย สทฺทา นิจฺฉรนฺติ,
เทวานํ อนุโมทตํ.
‘อิโต โภ สุคติํ คจฺฉ,
มนุสฺสานํ สหพฺยตํ;
มนุสฺสภูโต สทฺธมฺเม,
ลภ สทฺธํ อนุตฺตรํ.
สา เต สทฺธา นิวิฏฺฐาสฺส,
มูลชาตา ปติฏฺฐิตา;
ยาวชีวํ อสํหีรา,
สทฺธมฺเม สุปฺปเวทิเต.
กาเยน กุสลํ กตฺวา,
วาจาย กุสลํ พหุํ;
มนสา กุสลํ กตฺวา,
อพฺยาปชฺชํ นิรูปธิํ.
ตโต โอปธิกํ ปุญฺญํ,
กตฺวา ทาเนน ตํ พหุํ;
อญฺเญปิ มจฺเจ สทฺธมฺเม,
พฺรหฺมจริเย นิเวสย’.
อิมาย อนุกมฺปาย,_
เทวา เทวํ ยทา วิทู;
จวนฺตํ อนุโมทนฺติ,
เอหิ เทว ปุนปฺปุนํ.
สํเวโค เม ตทา อาสิ,
เทวสงฺเฆ สมาคเต;
กํ สุ นาม อหํ โยนิํ,
คมิสฺสามิ อิโต จุโต.
มม สํเวคมญฺญาย,
สมโณ ภาวิตินฺทฺริโย;
มมุทฺธริตุกาโม โส,
อาคจฺฉิ มม สนฺติกํ.
สุมโน นาม นาเมน,
ปทุมุตฺตรสาวโก;
อตฺถธมฺมานุสาสิตฺวา,
สํเวเชสิ มมํ ตทา.
ตสฺสาหํ วจนํ สุตฺวา,
พุทฺเธ จิตฺตํ ปสาทยิํ;
ตํ ธีรํ อภิวาเทตฺวา,
ตตฺถ กาลงฺกโต อหํ.
อุปปชฺชิํ ส ตตฺเถว,_
สุกฺกมูเลน โจทิโต;
กปฺปานํ สตสหสฺสํ,
ทุคฺคติํ นุปปชฺชหํ.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา เอกจินฺติโก เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
เอกจินฺติกตฺเถรสฺสาปทานํ สตฺตมํ.