2.9 โสปากตฺเถรอปทาน
“ปพฺภารํ โสธยนฺตสฺส,
วิปิเน ปพฺพตุตฺตเม;
สิทฺธตฺโถ นาม ภควา,
อาคจฺฉิ มม สนฺติกํ.
พุทฺธํ อุปคตํ ทิสฺวา,
โลกเชฏฺฐสฺส ตาทิโน;
สนฺถรํ ปญฺญเปตฺวาน,
ปุปฺผาสนมทาสหํ.
ปุปฺผาสเน นิสีทิตฺวา,
สิทฺธตฺโถ โลกนายโก;
มมญฺจ คติมญฺญาย,
อนิจฺจตมุทาหริ.
‘อนิจฺจา วต สงฺขารา,
อุปฺปาทวยธมฺมิโน;_
อุปฺปชฺชิตฺวา นิรุชฺฌนฺติ,_
เตสํ วูปสโม สุโข’.
อิทํ วตฺวาน สพฺพญฺญู,_
โลกเชฏฺโฐ นราสโภ;
นภํ อพฺภุคฺคมิ วีโร,
หํสราชาว อมฺพเร.
สกํ ทิฏฺฐิํ ชหิตฺวาน,
ภาวยานิจฺจสญฺญหํ;
เอกาหํ ภาวยิตฺวาน,
ตตฺถ กาลํ กโต อหํ.
ทฺเว สมฺปตฺตี อนุโภตฺวา,
สุกฺกมูเลน โจทิโต;
ปจฺฉิเม ภเว สมฺปตฺเต,
สปากโยนุปาคมิํ.
อคารา อภินิกฺขมฺม,
ปพฺพชิํ อนคาริยํ;
ชาติยา สตฺตวโสฺสหํ,
อรหตฺตมปาปุณิํ.
อารทฺธวีริโย ปหิตตฺโต,
สีเลสุ สุสมาหิโต;
โตเสตฺวาน มหานาคํ,
อลตฺถํ อุปสมฺปทํ.
จตุนฺนวุติโต กปฺเป,
ยํ กมฺมมกริํ ตทา;
ทุคฺคติํ นาภิชานามิ,
ปุปฺผทานสฺสิทํ ผลํ.
จตุนฺนวุติโต กปฺเป,
ยํ สญฺญํ ภาวยิํ ตทา;
ตํ สญฺญํ ภาวยนฺตสฺส,
ปตฺโต เม อาสวกฺขโย.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
วิโมกฺขาปิ จ อฏฺฐิเม;
ฉฬภิญฺญา สจฺฉิกตา,
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา โสปาโก เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
โสปากตฺเถรสฺสาปทานํ นวมํ.