3.8 อุตฺติยตฺเถรอปทาน
“จนฺทภาคานทีตีเร,
สุสุมาโร อหํ ตทา;
สโคจรปฺปสุโตหํ,
นทีติตฺถํ อคจฺฉหํ.
สิทฺธตฺโถ ตมฺหิ สมเย,
สยมฺภู อคฺคปุคฺคโล;
นทิํ ตริตุกาโม โส,
นทีติตฺถํ อุปาคมิ.
อุปาคเต จ สมฺพุทฺเธ,_
อหมฺปิ ตตฺถุปาคมิํ;
อุปคนฺตฺวาน สมฺพุทฺธํ,_
อิมํ วาจํ อุทีรยิํ._
‘อภิรูห มหาวีร,
ตาเรสฺสามิ อหํ ตุวํ;
เปตฺติกํ วิสยํ มยฺหํ,
อนุกมฺป มหามุนิ’.
มม อุคฺคชฺชนํ สุตฺวา,
อภิรูหิ มหามุนิ;
หฏฺโฐ หฏฺเฐน จิตฺเตน,
ตาเรสิํ โลกนายกํ.
นทิยา ปาริเม ตีเร,
สิทฺธตฺโถ โลกนายโก;
อสฺสาเสสิ มมํ ตตฺถ,
อมตํ ปาปุณิสฺสสิ.
ตมฺหา กายา จวิตฺวาน,
เทวโลกํ อาคจฺฉหํ;
ทิพฺพสุขํ อนุภวิํ,
อจฺฉราหิ ปุรกฺขโต.
สตฺตกฺขตฺตุญฺจ เทวินฺโท,
เทวรชฺชมกาสหํ;
ตีณิกฺขตฺตุํ จกฺกวตฺตี,
มหิยา อิสฺสโร อหุํ.
วิเวกมนุยุตฺโตหํ,
นิปโก จ สุสํวุโต;
ธาเรมิ อนฺติมํ เทหํ,
สมฺมาสมฺพุทฺธสาสเน.
จตุนฺนวุติโต กปฺเป,
ตาเรสิํ ยํ นราสภํ;
ทุคฺคติํ นาภิชานามิ,
ตรณาย อิทํ ผลํ.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
วิโมกฺขาปิ จ อฏฺฐิเม;
ฉฬภิญฺญา สจฺฉิกตา,
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา อุตฺติโย เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
อุตฺติยตฺเถรสฺสาปทานํ อฏฺฐมํ.