33.4 ยญฺญสามิกตฺเถรอปทาน
“ชาติยา สตฺตวโสฺสหํ,
อโหสิํ มนฺตปารคู;
กุลวตฺตํ อธาเรสิํ,
ยญฺโญ อุสฺสาหิโต มยา.
จุลฺลาสีติสหสฺสานิ,
ปสู หญฺญนฺติ เม ตทา;
สารถมฺภุปนีตานิ,
ยญฺญตฺถาย อุปฏฺฐิตา.
อุกฺกามุขปหฏฺโฐว,_
ขทิรงฺคารสนฺนิโภ;
อุทยนฺโตว สูริโย,_
ปุณฺณมาเยว จนฺทิมา.
สิทฺธตฺโถ สพฺพสิทฺธตฺโถ,
ติโลกมหิโต หิโต;
อุปคนฺตฺวาน สมฺพุทฺโธ,_
อิทํ วจนมพฺรวิ._
‘อหิํสา สพฺพปาณีนํ,
กุมาร มม รุจฺจติ;
เถยฺยา จ อติจารา จ,
มชฺชปานา จ อารติ.
รติ จ สมจริยาย,
พาหุสจฺจํ กตญฺญุตา;
ทิฏฺเฐ ธมฺเม ปรตฺถ จ,
ธมฺมา เอเต ปสํสิยา.
เอเต ธมฺเม ภาวยิตฺวา,
สพฺพสตฺตหิเต รโต;
พุทฺเธ จิตฺตํ ปสาเทตฺวา,
ภาเวหิ มคฺคมุตฺตมํ’.
อิทํ วตฺวาน สพฺพญฺญู,_
โลกเชฏฺโฐ นราสโภ;
มเมวํ อนุสาสิตฺวา,
เวหาสํ อุคฺคโต คโต.
ปุพฺเพ จิตฺตํ วิโสเธตฺวา,
ปจฺฉา จิตฺตํ ปสาทยิํ;
เตน จิตฺตปฺปสาเทน,
ตุสิตํ อุปปชฺชหํ.
จตุนฺนวุติโต กปฺเป,
ยทา จิตฺตํ ปสาทยิํ;
ทุคฺคติํ นาภิชานามิ,
พุทฺธสญฺญายิทํ ผลํ.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา ยญฺญสามิโก เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
ยญฺญสามิกตฺเถรสฺสาปทานํ จตุตฺถํ.