34.7 ติณกุฏิทายกตฺเถรอปทาน
“นคเร พนฺธุมติยา,
อโหสิํ ปรกมฺมิโก;
ปรกมฺมายเน ยุตฺโต,
ปรภตฺตํ อปสฺสิโต.
รโหคโต นิสีทิตฺวา,
เอวํ จินฺเตสหํ ตทา;
พุทฺโธ โลเก สมุปฺปนฺโน,
อธิกาโร จ นตฺถิ เม.
กาโล เม คติํ โสเธตุํ,
ขโณ เม ปฏิปาทิโต;
ทุกฺโข นิรยสมฺผโสฺส,
อปุญฺญานญฺหิ ปาณินํ.
เอวาหํ จินฺตยิตฺวาน,
กมฺมสามิํ อุปาคมิํ;
เอกาหํ กมฺมํ ยาจิตฺวา,
วิปินํ ปาวิสิํ อหํ.
ติณกฏฺฐญฺจ วลฺลิญฺจ,
อาหริตฺวานหํ ตทา;
ติทณฺฑเก ฐเปตฺวาน,
อกํ ติณกุฏิํ อหํ.
สํฆสฺสตฺถาย กุฏิกํ,
นิยฺยาเทตฺวาน ตํ อหํ;
ตทเหเยว อาคนฺตฺวา,
กมฺมสามิํ อุปาคมิํ.
เตน กมฺเมน สุกเตน,
ตาวติํสมคจฺฉหํ;
ตตฺถ เม สุกตํ พฺยมฺหํ,
กุฏิกาย สุนิมฺมิตํ.
สหสฺสกณฺฑํ สตเภณฺฑุ,
ธชาลุ หริตามยํ;
สตสหสฺสนิยฺยูหา,
พฺยเมฺห ปาตุภวิํสุ เม.
ยํ ยํ โยนุปปชฺชามิ,
เทวตฺตํ อถ มานุสํ;
มม สงฺกปฺปมญฺญาย,
ปาสาโท อุปติฏฺฐติ.
ภยํ วา ฉมฺภิตตฺตํ วา,
โลมหํโส น วิชฺชติ;
ตาสํ มม น ชานามิ,
ติณกุฏิกายิทํ ผลํ.
สีหพฺยคฺฆา จ ทีปี จ,
อจฺฉโกกตรจฺฉกา;
สพฺเพ มํ ปริวชฺเชนฺติ,
ติณกุฏิกายิทํ ผลํ.
สรีสปา จ ภูตา จ,
อหี กุมฺภณฺฑรกฺขสา;
เตปิ มํ ปริวชฺเชนฺติ,
ติณกุฏิกายิทํ ผลํ.
น ปาปสุปินสฺสาปิ,
สรามิ ทสฺสนํ มม;
อุปฏฺฐิตา สติ มยฺหํ,_
ติณกุฏิกายิทํ ผลํ.
ตาเยว ติณกุฏิกาย,
อนุโภตฺวาน สมฺปทา;
โคตมสฺส ภควโต,
ธมฺมํ สจฺฉิกริํ อหํ.
เอกนวุติโต กปฺเป,
ยํ กมฺมมกริํ ตทา;
ทุคฺคติํ นาภิชานามิ,
ติณกุฏิกายิทํ ผลํ.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา ติณกุฏิทายโก เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
ติณกุฏิทายกตฺเถรสฺสาปทานํ สตฺตมํ.