4.4 กาฬุทายิตฺเถรอปทาน
“ปทุมุตฺตรพุทฺธสฺส,
โลกเชฏฺฐสฺส ตาทิโน;
อทฺธานํ ปฏิปนฺนสฺส,
จรโต จาริกํ ตทา.
สุผุลฺลํ ปทุมํ คยฺห,
อุปฺปลํ มลฺลิกญฺจหํ;_
ปรมนฺนํ คเหตฺวาน,
อทาสิํ สตฺถุโน อหํ.
ปริภุญฺชิ มหาวีโร,
ปรมนฺนํ สุโภชนํ;
ตญฺจ ปุปฺผํ คเหตฺวาน,
ชนสฺส สมฺปทสฺสยิ.
อิฏฺฐํ กนฺตํ ปิยํ โลเก,_
ชลชํ ปุปฺผมุตฺตมํ;
สุทุกฺกรํ กตํ เตน,
โย เม ปุปฺผํ อทาสิทํ.
โย ปุปฺผมภิโรเปสิ,
ปรมนฺนญฺจทาสิ เม;
ตมหํ กิตฺตยิสฺสามิ,
สุณาถ มม ภาสโต.
‘ทส อฏฺฐ จกฺขตฺตุํ โส,
เทวรชฺชํ กริสฺสติ;
อุปฺปลํ ปทุมญฺจาปิ,_
มลฺลิกญฺจ ตทุตฺตริ.
อสฺส ปุญฺญวิปาเกน,
ทิพฺพคนฺธสมายุตํ;
อากาเส ฉทนํ กตฺวา,
ธารยิสฺสติ ตาวเท.
ปญฺจวีสติกฺขตฺตุญฺจ,
จกฺกวตฺตี ภวิสฺสติ;
ปถพฺยา รชฺชํ ปญฺจสตํ,
วสุธํ อาวสิสฺสติ.
กปฺปสตสหสฺสมฺหิ,
โอกฺกากกุลสมฺภโว;
โคตโม นาม โคตฺเตน,
สตฺถา โลเก ภวิสฺสติ.
สกกมฺมาภิรทฺโธ โส,
สุกฺกมูเลน โจทิโต;
สกฺยานํ นนฺทิชนโน,
ญาติพนฺธุ ภวิสฺสติ.
โส ปจฺฉา ปพฺพชิตฺวาน,
สุกฺกมูเลน โจทิโต;
สพฺพาสเว ปริญฺญาย,
นิพฺพายิสฺสตินาสโว.
ปฏิสมฺภิทมนุปฺปตฺตํ,
กตกิจฺจมนาสวํ;
โคตโม โลกพนฺธุ ตํ,
เอตทคฺเค ฐเปสฺสติ.
ปธานปหิตตฺโต โส,
อุปสนฺโต นิรูปธิ;_
อุทายี นาม นาเมน,_
เหสฺสติ สตฺถุ สาวโก’.
ราโค โทโส จ โมโห จ,
มาโน มกฺโข จ ธํสิโต;
สพฺพาสเว ปริญฺญาย,
วิหรามิ อนาสโว.
โตสยิญฺจาปิ สมฺพุทฺธํ,
อาตาปี นิปโก อหํ;
ปสาทิโต จ สมฺพุทฺโธ,
เอตทคฺเค ฐเปสิ มํ.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา กาฬุทายี เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
กาฬุทายิตฺเถรสฺสาปทานํ จตุตฺถํ.