42.3 ติณสูลกฉาทนิยตฺเถรอปทาน
“ชาติํ ชรญฺจ มรณํ,
ปจฺจเวกฺขิํ อหํ ตทา;
เอกโก อภินิกฺขมฺม,
ปพฺพชิํ อนคาริยํ.
จรมาโนนุปุพฺเพน,
คงฺคาตีรํ อุปาคมิํ;
ตตฺถทฺทสาสิํ ปถวิํ,
คงฺคาตีเร สมุนฺนตํ.
อสฺสมํ ตตฺถ มาเปตฺวา,
วสามิ อสฺสเม อหํ;
สุกโต จงฺกโม มยฺหํ,
นานาทิชคณายุโต.
มมุเปนฺติ จ วิสฺสตฺถา,
กูชนฺติ จ มโนหรํ;
รมมาโน สห เตหิ,
วสามิ อสฺสเม อหํ.
มม อสฺสมสามนฺตา,
มิคราชา จตุกฺกโม;
อาสยา อภินิกฺขมฺม,
คชฺชิ โส อสนี วิย.
นทิเต มิคราเช จ,
หาโส เม อุทปชฺชถ;
มิคราชํ คเวสนฺโต,
อทฺทสํ โลกนายกํ.
ทิสฺวานาหํ เทวเทวํ,
ติสฺสํ โลกคฺคนายกํ;
หฏฺโฐ หฏฺเฐน จิตฺเตน,
ปูชยิํ นาคเกสรํ.
อุคฺคจฺฉนฺตํว สูริยํ,_
สาลราชํว ปุปฺผิตํ;
โอสธิํว วิโรจนฺตํ,
สนฺถวิํ โลกนายกํ.
‘ตว ญาเณน สพฺพญฺญุ,
โมเจสิมํ สเทวกํ;
ตวํ อาราธยิตฺวาน,
ชาติยา ปริมุจฺจเร.
อทสฺสเนน สพฺพญฺญุ,
พุทฺธานํ สพฺพทสฺสินํ;
ปตนฺติวีจินิรยํ,
ราคโทเสหิ โอผุฏา.
ตว ทสฺสนมาคมฺม,
สพฺพญฺญุ โลกนายก;
ปมุจฺจนฺติ ภวา สพฺพา,
ผุสนฺติ อมตํ ปทํ.
ยทา พุทฺธา จกฺขุมนฺโต,
อุปฺปชฺชนฺติ ปภงฺกรา;_
กิเลเส ฌาปยิตฺวาน,
อาโลกํ ทสฺสยนฺติ เต’.
กิตฺตยิตฺวาน สมฺพุทฺธํ,
ติสฺสํ โลกคฺคนายกํ;
หฏฺโฐ หฏฺเฐน จิตฺเตน,
ติณสูลํ อปูชยิํ.
มม สงฺกปฺปมญฺญาย,
ติโสฺส โลกคฺคนายโก;
สกาสเน นิสีทิตฺวา,
อิมา คาถา อภาสถ._
‘โย มํ ปุปฺเผหิ ฉาเทสิ,
ปสนฺโน เสหิ ปาณิภิ;
ตมหํ กิตฺตยิสฺสามิ,
สุณาถ มม ภาสโต.
ปญฺจวีสติกฺขตฺตุํ โส,
เทวรชฺชํ กริสฺสติ;
ปญฺจสตฺตติกฺขตฺตุญฺจ,
จกฺกวตฺตี ภวิสฺสติ.
ปเทสรชฺชํ วิปุลํ,
คณนาโต อสงฺขิยํ;
ตสฺส กมฺมนิสฺสนฺเทน,
ปุปฺผานํ ปูชนาย จ.
สีสํนฺหาโต จยํ โปโส,
ปุปฺผมากงฺขเต ยทิ;
ปุญฺญกมฺเมน สํยุตฺตํ,
ปุรโต ปาตุภวิสฺสติ.
ยํ ยํ อิจฺฉติ กาเมหิ,
ตํ ตํ ปาตุภวิสฺสติ;
สงฺกปฺปํ ปริปูเรตฺวา,
นิพฺพายิสฺสตินาสโว’.
อฏฺฐารสมํ ภาณวารํ.
กิเลเส ฌาปยิตฺวาน,
สมฺปชาโน ปติสฺสโต;
เอกาสเน นิสีทิตฺวา,
อรหตฺตมปาปุณิํ.
จงฺกมนฺโต นิปชฺชนฺโต,
นิสินฺโน อุท วา ฐิโต;
พุทฺธเสฏฺฐํ สริตฺวาน,
วิหรามิ อหํ สทา.
จีวเร ปิณฺฑปาเต จ,
ปจฺจเย สยนาสเน;
ตตฺถ เม อูนตา นตฺถิ,
พุทฺธปูชายิทํ ผลํ.
โส ทานิ ปตฺโต อมตํ,
สนฺตํ ปทมนุตฺตรํ;
สพฺพาสเว ปริญฺญาย,
วิหรามิ อนาสโว.
ทฺเวนวุเต อิโต กปฺเป,
ยํ ปุปฺผมภิปูชยิํ;
ทุคฺคติํ นาภิชานามิ,
พุทฺธปูชายิทํ ผลํ.
กิเลสา ฌาปิตา มยฺหํ,
_ …เป… _
วิหรามิ อนาสโว.
สฺวาคตํ วต เม อาสิ,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา ติณสูลกฉาทนิโย เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
ติณสูลกฉาทนิยตฺเถรสฺสาปทานํ ตติยํ.