5.3 กาฬิโคธาปุตฺตภทฺทิยตฺเถรอปทาน
“ปทุมุตฺตรสมฺพุทฺธํ,
เมตฺตจิตฺตํ มหามุนิํ;
อุเปติ ชนตา สพฺพา,_
สพฺพโลกคฺคนายกํ.
สตฺตุกญฺจ พทฺธกญฺจ,
อามิสํ ปานโภชนํ;
ททนฺติ สตฺถุโน สพฺเพ,
ปุญฺญกฺเขตฺเต อนุตฺตเร.
อหมฺปิ ทานํ ทสฺสามิ,
เทวเทวสฺส ตาทิโน;
พุทฺธเสฏฺฐํ นิมนฺเตตฺวา,
สํฆมฺปิ จ อนุตฺตรํ.
อุโยฺยชิตา มยา เจเต,_
นิมนฺเตสุํ ตถาคตํ;
เกวลํ ภิกฺขุสํฆญฺจ,
ปุญฺญกฺเขตฺตํ อนุตฺตรํ.
สตสหสฺสปลฺลงฺกํ,
โสวณฺณํ โคนกตฺถตํ;
ตูลิกาปฏลิกาย,
โขมกปฺปาสิเกหิ จ;
มหารหํ ปญฺญาปยิํ,
อาสนํ พุทฺธยุตฺตกํ.
ปทุมุตฺตโร โลกวิทู,
เทวเทโว นราสโภ;
ภิกฺขุสํฆปริพฺยูโฬฺห,
มม ทฺวารมุปาคมิ.
ปจฺจุคฺคนฺตฺวาน สมฺพุทฺธํ,
โลกนาถํ ยสสฺสินํ;
ปสนฺนจิตฺโต สุมโน,
อภินามยิํ สํฆรํ.
ภิกฺขูนํ สตสหสฺสํ,
พุทฺธญฺจ โลกนายกํ;
ปสนฺนจิตฺโต สุมโน,
ปรมนฺเนน ตปฺปยิํ.
ปทุมุตฺตโร โลกวิทู,
อาหุตีนํ ปฏิคฺคโห;
ภิกฺขุสํเฆ นิสีทิตฺวา,
อิมา คาถา อภาสถ._
‘เยนิทํ อาสนํ ทินฺนํ,
โสวณฺณํ โคนกตฺถตํ;
ตมหํ กิตฺตยิสฺสามิ,
สุณาถ มม ภาสโต.
จตุสตฺตติกฺขตฺตุํ โส,
เทวรชฺชํ กริสฺสติ;
อนุโภสฺสติ สมฺปตฺติํ,
อจฺฉราหิ ปุรกฺขโต.
ปเทสรชฺชํ สหสฺสํ,
วสุธํ อาวสิสฺสติ;
เอกปญฺญาสกฺขตฺตุญฺจ,
จกฺกวตฺตี ภวิสฺสติ.
สพฺพาสุ ภวโยนีสุ,
อุจฺจากุลี ภวิสฺสติ;_
โส จ ปจฺฉา ปพฺพชิตฺวา,
สุกฺกมูเลน โจทิโต;
ภทฺทิโย นาม นาเมน,
เหสฺสติ สตฺถุ สาวโก’.
วิเวกมนุยุตฺโตมฺหิ,
ปนฺตเสนนิวาสหํ;
ผลญฺจาธิคตํ สพฺพํ,
จตฺตเกฺลโสมฺหิ อชฺชหํ.
มม สพฺพํ อภิญฺญาย,
สพฺพญฺญู โลกนายโก;
ภิกฺขุสํเฆ นิสีทิตฺวา,
เอตทคฺเค ฐเปสิ มํ.
ปฏิสมฺภิทา จตโสฺส,
_ …เป… _
กตํ พุทฺธสฺส สาสนํ”.
อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา ภทฺทิโย กาฬิโคธาย ปุตฺโต เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ.
ภทฺทิยสฺส กาฬิโคธาย ปุตฺตตฺเถรสฺสาปทานํ ตติยํ.