3.1.3 อโยฆรจริย
“ปุนาปรํ ยทา โหมิ,
กาสิราชสฺส อตฺรโช;
อโยฆรมฺหิ สํวฑฺโฒ,
นาเมนาสิ อโยฆโร.
‘ทุกฺเขน ชีวิโต ลทฺโธ,
สํปีเฬ ปติโปสิโต;
อชฺเชว ปุตฺต ปฏิปชฺช,
เกวลํ วสุธํ อิมํ’.
สรฏฺฐกํ สนิคมํ,
สชนํ วนฺทิตฺว ขตฺติยํ;
อญฺชลิํ ปคฺคเหตฺวาน,
อิทํ วจนมพฺรวิํ._
‘เย เกจิ มหิยา สตฺตา,
หีนมุกฺกฏฺฐมชฺฌิมา;
นิรารกฺขา สเก เคเห,
วฑฺฒนฺติ สกญาติภิ.
อิทํ โลเก อุตฺตริยํ,_
สํปีเฬ มม โปสนํ;
อโยฆรมฺหิ สํวฑฺโฒ,
อปฺปเภ จนฺทสูริเย.
ปูติกุณปสมฺปุณฺณา,
มุจฺจิตฺวา มาตุกุจฺฉิโต;
ตโต โฆรตเร ทุกฺเข,
ปุน ปกฺขิตฺตโยฆเร.
ยทิหํ ตาทิสํ ปตฺวา,
ทุกฺขํ ปรมทารุณํ;
รชฺเชสุ ยทิ รชฺชามิ,
ปาปานํ อุตฺตโม สิยํ.
อุกฺกณฺฐิโตมฺหิ กาเยน,_
รชฺเชนมฺหิ อนตฺถิโก;
นิพฺพุติํ ปริเยสิสฺสํ,
ยตฺถ มํ มจฺจุ น มทฺทิเย’.
เอวาหํ จินฺตยิตฺวาน,
วิรวนฺเต มหาชเน;
นาโคว พนฺธนํ เฉตฺวา,
ปาวิสิํ กานนํ วนํ.
มาตาปิตา น เม เทสฺสา,
นปิ เม เทสฺสํ มหายสํ;
สพฺพญฺญุตํ ปิยํ มยฺหํ,
ตสฺมา รชฺชํ ปริจฺจชินฺ”ติ.
อโยฆรจริยํ ตติยํ.