3.4.2 เอกราชจริย
114.
395
“ปุนาปรํ ยทา โหมิ,
เอกราชาติ วิสฺสุโต;
ปรมํ สีลํ อธิฏฺฐาย,
ปสาสามิ มหามหิํ.
115.
396
ทส กุสลกมฺมปเถ,
วตฺตามิ อนวเสสโต;
จตูหิ สงฺคหวตฺถูหิ,
สงฺคณฺหามิ มหาชนํ.
116.
397
เอวํ เม อปฺปมตฺตสฺส,
อิธ โลเก ปรตฺถ จ;_
ทพฺพเสโน อุปคนฺตฺวา,
อจฺฉินฺทนฺโต ปุรํ มม.
117.
398
ราชูปชีเว นิคเม,
สพลฏฺเฐ สรฏฺฐเก;
สพฺพํ หตฺถคตํ กตฺวา,
กาสุยา นิขณี มมํ.
118.
399
อมจฺจมณฺฑลํ รชฺชํ,
ผีตํ อนฺเตปุรํ มม;
อจฺฉินฺทิตฺวาน คหิตํ,
ปิยํ ปุตฺตํว ปสฺสหํ;
เมตฺตาย เม สโม นตฺถิ,
เอสา เม เมตฺตาปารมี”ติ.
400
เอกราชจริยํ จุทฺทสมํ.