25.7 สมฺพหุลภิกฺขุวตฺถุ
เมตฺตาวิหารี โย ภิกฺขุ,
ปสนฺโน พุทฺธสาสเน;
อธิคจฺเฉ ปทํ สนฺตํ,
สงฺขารูปสมํ สุขํ.
สิญฺจ ภิกฺขุ อิมํ นาวํ,
สิตฺตา เต ลหุเมสฺสติ;
เฉตฺวา ราคญฺจ โทสญฺจ,
ตโต นิพฺพานเมหิสิ.
ปญฺจ ฉินฺเท ปญฺจ ชเห,
ปญฺจ จุตฺตริ ภาวเย;
ปญฺจ สงฺคาติโค ภิกฺขุ,
“โอฆติณฺโณ”ติ วุจฺจติ.
ฌาย ภิกฺขุ มา ปมาโท,
มา เต กามคุเณ รเมสฺสุ จิตฺตํ;
มา โลหคุฬํ คิลี ปมตฺโต,
มา กนฺทิ “ทุกฺขมิทนฺ”ติ ทยฺหมาโน.
นตฺถิ ฌานํ อปญฺญสฺส,
ปญฺญา นตฺถิ อฌายโต;
ยมฺหิ ฌานญฺจ ปญฺญา จ,
ส เว นิพฺพานสนฺติเก.
สุญฺญาคารํ ปวิฏฺฐสฺส,
สนฺตจิตฺตสฺส ภิกฺขุโน;
อมานุสี รติ โหติ,
สมฺมา ธมฺมํ วิปสฺสโต.
ยโต ยโต สมฺมสติ,
ขนฺธานํ อุทยพฺพยํ;
ลภตี ปีติปาโมชฺชํ,
อมตํ ตํ วิชานตํ.
ตตฺรายมาทิ ภวติ,
อิธ ปญฺญสฺส ภิกฺขุโน;_
อินฺทฺริยคุตฺติ สนฺตุฏฺฐิ,_
ปาติโมกฺเข จ สํวโร.
มิตฺเต ภชสฺสุ กลฺยาเณ,
สุทฺธาชีเว อตนฺทิเต;
ปฏิสนฺถารวุตฺยสฺส,
อาจารกุสโล สิยา;
ตโต ปาโมชฺชพหุโล,
ทุกฺขสฺสนฺตํ กริสฺสติ.