1.1.10 โทสปริญฺญาสุตฺต

วุตฺตเญฺหตํ ภควตา วุตฺตมรหตาติ เม สุตํ—

“โทสํ, ภิกฺขเว, อนภิชานํ อปริชานํ ตตฺถ จิตฺตํ อวิราชยํ อปฺปชหํ อภพฺโพ ทุกฺขกฺขยาย. โทสญฺจ โข, ภิกฺขเว, อภิชานํ ปริชานํ ตตฺถ จิตฺตํ วิราชยํ ปชหํ ภพฺโพ ทุกฺขกฺขยายา”ติ. เอตมตฺถํ ภควา อโวจ. ตตฺเถตํ อิติ วุจฺจติ—

“เยน โทเสน ทุฏฺฐาเส,
สตฺตา คจฺฉนฺติ ทุคฺคติํ;
ตํ โทสํ สมฺมทญฺญาย,
ปชหนฺติ วิปสฺสิโน;
ปหาย น ปุนายนฺติ,
อิมํ โลกํ กุทาจนนฺ”ติ._

อยมฺปิ อตฺโถ วุตฺโต ภควตา, อิติ เม สุตนฺติ.

ทสมํ.

ปาฏิโภควคฺโค ปฐโม.

ตสฺสุทฺทานํ

ราคโทสา อถ โมโห,
โกธมกฺขา มานํ สพฺพํ;
มานโต ราคโทสา ปุน ทฺเว,
ปกาสิตา วคฺคมาหุ ปฐมนฺติ.