13.1.3 ชวนหํสชาตก
“อิเธว หํส นิปต,
ปิยํ เม ตว ทสฺสนํ;
อิสฺสโรสิ อนุปฺปตฺโต,_
ยมิธตฺถิ ปเวทย”.
“สวเนน เอกสฺส ปิยา ภวนฺติ,
ทิสฺวา ปเนกสฺส วิเยติ ฉนฺโท;
ทิสฺวา จ สุตฺวา จ ปิยา ภวนฺติ,
กจฺจินฺนุ เม ปียสิ ทสฺสเนน.
สวเนน ปิโย เมสิ,
ภิโยฺย จาคมฺม ทสฺสนํ;
เอวํ ปิยทสฺสโน เม,
วส หํส มมนฺติเก”.
“วเสยฺยาม ตวาคาเร,
นิจฺจํ สกฺกตปูชิตา;
มตฺโต จ เอกทา วชฺเช,
‘หํสราชํ ปจนฺตุ เม’”.
“ธิรตฺถุ ตํ มชฺชปานํ,
ยํ เม ปิยตรํ ตยา;
น จาปิ มชฺชํ ปิสฺสามิ,
ยาว เม วจฺฉสี ฆเร”.
“สุวิชานํ สิงฺคาลานํ,
สกุณานญฺจ วสฺสิตํ;
มนุสฺสวสฺสิตํ ราช,
ทุพฺพิชานตรํ ตโต.
อปิ เจ มญฺญตี โปโส,
ญาติ มิตฺโต สขาติ วา;
โย ปุพฺเพ สุมโน หุตฺวา,
ปจฺฉา สมฺปชฺชเต ทิโส.
ยสฺมิํ มโน นิวิสติ,
อวิทูเร สหาปิ โส;
สนฺติเกปิ หิ โส ทูเร,
ยสฺมิํ นาวิสเต มโน.
อนฺโตปิ โส โหติ ปสนฺนจิตฺโต,
ปารํ สมุทฺทสฺส ปสนฺนจิตฺโต;
อนฺโตปิ โส โหติ ปทุฏฺฐจิตฺโต,
ปารํ สมุทฺทสฺส ปทุฏฺฐจิตฺโต.
สํวสนฺตา วิวสนฺติ,
เย ทิสา เต รเถสภ;
อารา สนฺโต สํวสนฺติ,
มนสา รฏฺฐวฑฺฒน.
อติจิรํ นิวาเสน,
ปิโย ภวติ อปฺปิโย;
อามนฺต โข ตํ คจฺฉาม,
ปุรา เต โหม อปฺปิยา”.
“เอวญฺเจ ยาจมานานํ,
อญฺชลิํ นาวพุชฺฌสิ;
ปริจารกานํ สตํ,
วจนํ น กโรสิ โน;
เอวํ ตํ อภิยาจาม,
ปุน กยิราสิ ปริยายํ”.
“เอวญฺเจ โน วิหรตํ,
อนฺตราโย น เหสฺสติ;
ตุยฺหญฺจาปิ มหาราช,
มยฺหญฺจ รฏฺฐวฑฺฒน;
อปฺเปว นาม ปเสฺสมุ,
อโหรตฺตานมจฺจเย”ติ.
ชวนหํสชาตกํ ตติยํ.