13.1.4 จูฬนารทชาตก
“น เต กฏฺฐานิ ภินฺนานิ,
น เต อุทกมาภตํ;
อคฺคีปิ เต น หาปิโต,
กิํ นุ มนฺโทว ฌายสิ”.
“น อุสฺสเห วเน วตฺถุํ,
กสฺสปามนฺตยามิ ตํ;
ทุกฺโข วาโส อรญฺญสฺมิํ,
รฏฺฐํ อิจฺฉามิ คนฺตเว.
ยถา อหํ อิโต คนฺตฺวา,
ยสฺมิํ ชนปเท วสํ;
อาจารํ พฺรเหฺม สิกฺเขยฺยํ,
ตํ ธมฺมํ อนุสาส มํ”.
“สเจ อรญฺญํ หิตฺวาน,
วนมูลผลานิ จ;
รฏฺเฐ โรจยเส วาสํ,
ตํ ธมฺมํ นิสาเมหิ เม.
วิสํ มา ปฏิเสวิตฺโถ,
ปปาตํ ปริวชฺชย;
ปงฺเก จ มา วิสีทิตฺโถ,
ยตฺโต จาสีวิเส จเร”.
“กิํ นุ วิสํ ปปาโต วา,
ปงฺโก วา พฺรหฺมจารินํ;
กํ ตฺวํ อาสีวิสํ พฺรูสิ,
ตํ เม อกฺขาหิ ปุจฺฉิโต”.
“อาสโว ตาต โลกสฺมิํ,
สุรา นาม ปวุจฺจติ;
มนุญฺโญ สุรภี วคฺคุ,
สาทุ ขุทฺทรสูปโม;
วิสํ ตทาหุ อริยา เส,
พฺรหฺมจริยสฺส นารท.
อิตฺถิโย ตาต โลกสฺมิํ,_
ปมตฺตํ ปมเถนฺติ ตา;
หรนฺติ ยุวิโน จิตฺตํ,
ตูลํ ภฏฺฐํว มาลุโต;
ปปาโต เอโส อกฺขาโต,
พฺรหฺมจริยสฺส นารท.
ลาโภ สิโลโก สกฺกาโร,
ปูชา ปรกุเลสุ จ;
ปงฺโก เอโส จ อกฺขาโต,
พฺรหฺมจริยสฺส นารท.
สสตฺถา ตาต ราชาโน,
อาวสนฺติ มหิํ อิมํ;
เต ตาทิเส มนุสฺสินฺเท,
มหนฺเต ตาต นารท.
อิสฺสรานํ อธิปตีนํ,_
น เตสํ ปาทโต จเร;
อาสีวิโสติ อกฺขาโต,
พฺรหฺมจริยสฺส นารท.
ภตฺตตฺโถ ภตฺตกาเล จ,
ยํ เคหมุปสงฺกเม;
ยเทตฺถ กุสลํ ชญฺญา,
ตตฺถ ฆาเสสนํ จเร.
ปวิสิตฺวา ปรกุลํ,
ปานตฺถํ โภชนาย วา;
มิตํ ขาเท มิตํ ภุญฺเช,
น จ รูเป มนํ กเร.
โคฏฺฐํ มชฺชํ กิราฏญฺจ,
สภา นิกิรณานิ จ;
อารกา ปริวชฺเชหิ,
ยานีว วิสมํ ปถนฺ”ติ.
จูฬนารทชาตกํ จตุตฺถํ.