“ยาว โส มตฺตมญฺญาสิ, โภชนสฺมิํ วิหงฺคโม; ตาว อทฺธานมาปาทิ, มาตรญฺจ อโปสยิ.
ยโต จ โข พหุตรํ, โภชนํ อชฺฌวาหริ; ตโต ตตฺเถว สํสีทิ, อมตฺตญฺญู หิ โส อหุ.
ตสฺมา มตฺตญฺญุตา สาธุ, โภชนสฺมิํ อคิทฺธตา; อมตฺตญฺญู หิ สีทนฺติ, มตฺตญฺญู จ น สีทเร”ติ.
สุกชาตกํ ปญฺจมํ.
