“นายํ ฆรานํ กุสโล, โลโล อยํ วลีมุโข; กตํ กตํ โข ทูเสยฺย, เอวํธมฺมมิทํ กุลํ.
นยิทํ จิตฺตวโต โลมํ, นายํ อสฺสาสิโก มิโค; สิฏฺฐํ เม ชนสนฺเธน, นายํ กิญฺจิ วิชานติ.
น มาตรํ ปิตรํ วา, ภาตรํ ภคินิํ สกํ; ภเรยฺย ตาทิโส โปโส, สิฏฺฐํ ทสรเถน เม”ติ.
คามณิจนฺท ชาตกํ สตฺตมํ.
