4.1.7 ปลาสชาตก
25.
913
“อเจตนํ พฺราหฺมณ อสฺสุณนฺตํ,
ชาโน อชานนฺตมิมํ ปลาสํ;
อารทฺธวิริโย ธุวํ อปฺปมตฺโต,
สุขเสยฺยํ ปุจฺฉสิ กิสฺส เหตุ”.
26.
914
“ทูเร สุโต เจว พฺรหา จ รุกฺโข,
เทเส ฐิโต ภูตนิวาสรูโป;
ตสฺมา นมสฺสามิ อิมํ ปลาสํ,
เย เจตฺถ ภูตา เต ธนสฺส เหตุ”.
27.
915
“โส เต กริสฺสามิ ยถานุภาวํ,
กตญฺญุตํ พฺราหฺมณ เปกฺขมาโน;
กถญฺหิ อาคมฺม สตํ สกาเส,
โมฆานิ เต อสฺสุ ปริผนฺทิตานิ.
28.
916
โย ตินฺทุกรุกฺขสฺส ปโร ปิลกฺโข,
ปริวาริโต ปุพฺพยญฺโญ อุฬาโร;
ตเสฺสส มูลสฺมิํ นิธิ นิขาโต,
อทายาโท คจฺฉ ตํ อุทฺธราหี”ติ.
917
ปลาสชาตกํ สตฺตมํ.