5.1.6 โกรณฺฑิยชาตก
34.
1184
“เอโก อรญฺเญ คิริกนฺทรายํ,
ปคฺคยฺห ปคฺคยฺห สิลํ ปเวจฺฉสิ;
ปุนปฺปุนํ สนฺตรมานรูโป,
โกรณฺฑิย โก นุ ตว ยิธตฺโถ”.
35.
1185
“อหญฺหิมํ สาคร เสวิตนฺตํ,
สมํ กริสฺสามิ ยถาปิ ปาณิ;
วิกิริย สานูนิ จ ปพฺพตานิ จ,
ตสฺมา สิลํ ทริยา ปกฺขิปามิ”.
36.
1186
“นยิมํ มหิํ อรหติ ปาณิกปฺปํ,
สมํ มนุโสฺส กรณาย เมโก;
มญฺญามิมญฺเญว ทริํ ชิคีสํ,
โกรณฺฑิย หาหสิ ชีวโลกํ”.
37.
1187
“สเจ อหํ ภูตธรํ น สกฺกา,
สมํ มนุโสฺส กรณาย เมโก;
เอวเมว ตฺวํ พฺรเหฺม อิเม มนุเสฺส,
นานาทิฏฺฐิเก นานยิสฺสสิ เต”.
38.
1188
“สํขิตฺตรูเปน ภวํ มมตฺถํ,
อกฺขาสิ โกรณฺฑิย เอวเมตํ;
ยถา น สกฺกา ปถวี สมายํ,
กตฺตุํ มนุเสฺสน ตถา มนุสฺสา”ติ.
1189
โกรณฺฑิยชาตกํ ฉฏฺฐํ.