6.2.1 ขรปุตฺตชาตก
77.
1406
“สจฺจํ กิเรวมาหํสุ,
วสฺตํ พาโลติ ปณฺฑิตา;
ปสฺส พาโล รโหกมฺมํ,
อาวิกุพฺพํ น พุชฺฌติ”.
78.
1407
“ตฺวํ โขปิ สมฺม พาโลสิ,
ขรปุตฺต วิชานหิ;
รชฺชุยา หิ ปริกฺขิตฺโต,
วงฺโกฏฺโฐ โอหิโตมุโข.
79.
1408
อปรมฺปิ สมฺม เต พาลฺยํ,
โย มุตฺโต น ปลายสิ;
โส จ พาลตโร สมฺม,
ยํ ตฺวํ วหสิ เสนกํ”.
80.
1409
“ยนฺนุ สมฺม อหํ พาโล,
อชราช วิชานหิ;
อถ เกน เสนโก พาโล,
ตํ เม อกฺขาหิ ปุจฺฉิโต”.
81.
1410
“อุตฺตมตฺถํ ลภิตฺวาน,
ภริยาย โย ปทสฺสติ;
เตน ชหิสฺสตตฺตานํ,
สา เจวสฺส น เหสฺสติ”.
82.
1411
“น เว ปิยมฺเมติ ชนินฺท ตาทิโส,
อตฺตํ นิรํกตฺวา ปิยานิ เสวติ;
อตฺตาว เสโยฺย ปรมา จ เสโยฺย,
ลพฺภา ปิยา โอจิตตฺเถน ปจฺฉา”ติ.
1412
ขรปุตฺตชาตกํ ปฐมํ.