6.2.3 ตุณฺฑิลชาตก
89.
1420
“นวฉนฺนเก ทานิ ทิยฺยติ,
ปุณฺณายํ โทณิ สุวามินี ฐิตา;
พหุเก ชเน ปาสปาณิเก,
โน จ โข เม ปฏิภาติ ภุญฺชิตุํ”.
90.
1421
“ตสสิ ภมสิ เลณมิจฺฉสิ,
อตฺตาโณสิ กุหิํ คมิสฺสสิ;
อปฺโปสฺสุกฺโก ภุญฺช ตุณฺฑิล,
มํสตฺถาย หิ โปสิตามฺหเส.
91.
1422
โอคห รหทํ อกทฺทมํ,
สพฺพํ เสทมลํ ปวาหย;
คณฺหาหิ นวํ วิเลปนํ,
ยสฺส คนฺโธ น กทาจิ ฉิชฺชติ”.
92.
1423
“กตโม รหโท อกทฺทโม,
กิํสุ เสทมลนฺติ วุจฺจติ;
กตมญฺจ นวํ วิเลปนํ,
ยสฺส คนฺโธ น กทาจิ ฉิชฺชติ”.
93.
1424
“ธมฺโม รหโท อกทฺทโม,
ปาปํ เสทมลนฺติ วุจฺจติ;
สีลญฺจ นวํ วิเลปนํ,
ตสฺส คนฺโธ น กทาจิ ฉิชฺชติ.
94.
1425
นนฺทนฺติ สรีรฆาติโน,
น จ นนฺทนฺติ สรีรธาริโน;
ปุณฺณาย จ ปุณฺณมาสิยา,
รมมานาว ชหนฺติ ชีวิตนฺ”ติ.
1426
ตุณฺฑิลชาตกํ ตติยํ.