6.2.4 สุวณฺณกกฺกฏชาตก
“สิงฺคีมิโค อายตจกฺขุเนตฺโต,
อฏฺฐิตฺตโจ วาริสโย อโลโม;
เตนาภิภูโต กปณํ รุทามิ,
หเร สขา กิสฺส นุ มํ ชหาสิ”.
โส ปสฺสสนฺโต มหตา ผเณน,
ภุชงฺคโม กกฺกฏมชฺฌปตฺโต;
สขา สขารํ ปริตายมาโน,
ภุชงฺคมํ กกฺกฏโก คเหสิ.
“น วายสํ โน ปน กณฺหสปฺปํ,
ฆาสตฺถิโก กกฺกฏโก อเทยฺย;
ปุจฺฉามิ ตํ อายตจกฺขุเนตฺต,
อถ กิสฺส เหตุมฺห อุโภ คหีตา”.
“อยํ ปุริโส มม อตฺถกาโม,
โย มํ คเหตฺวาน ทกาย เนติ;
ตสฺมิํ มเต ทุกฺขมนปฺปกํ เม,
อหญฺจ เอโส จ อุโภ น โหม.
มมญฺจ ทิสฺวาน ปวทฺธกายํ,
สพฺโพ ชโน หิํสิตุเมว มิจฺเฉ;
สาทุญฺจ ถูลญฺจ มุทุญฺจ มํสํ,
กากาปิ มํ ทิสฺวาน วิเหฐเยยฺยุํ”.
“สเจตสฺส เหตุมฺห อุโภ คหีตา,
อุฏฺฐาตุ โปโส วิสมาวมามิ;_
มมญฺจ กากญฺจ ปมุญฺจ ขิปฺปํ,
ปุเร วิสํ คาฬฺหมุเปติ มจฺจํ”.
“สปฺปํ ปโมกฺขามิ น ตาว กากํ,
ปฏิพนฺธโก โหหิติ ตาว กาโก;
ปุริสญฺจ ทิสฺวาน สุขิํ อโรคํ,
กากํ ปโมกฺขามิ ยเถว สปฺปํ”.
“กาโก ตทา เทวทตฺโต อโหสิ,
มาโร ปน กณฺหสปฺโป อโหสิ;
อานนฺทภทฺโท กกฺกฏโก อโหสิ,
อหํ ตทา พฺราหฺมโณ โหมิ สตฺถา”ติ.
สุวณฺณกกฺกฏชาตกํ จตุตฺถํ.