7.1.1 กุกฺกุชาตก
“ทิยฑฺฒกุกฺกู อุทเยน กณฺณิกา,
วิทตฺถิโย อฏฺฐ ปริกฺขิปนฺติ นํ;
สา สิํสปา สารมยา อเผคฺคุกา,
กุหิํ ฐิตา อุปฺปริโต น ธํสติ”.
“ยา ติํสติ สารมยา อนุชฺชุกา,
ปริกิริย โคปานสิโย สมํ ฐิตา;
ตาหิ สุสงฺคหิตา พลสา ปีฬิตา,
สมํ ฐิตา อุปฺปริโต น ธํสติ.
เอวมฺปิ มิตฺเตหิ ทเฬฺหหิ ปณฺฑิโต,
อเภชฺชรูเปหิ สุจีหิ มนฺติภิ;
สุสงฺคหีโต สิริยา น ธํสติ,
โคปานสี ภารวหาว กณฺณิกา.
ขรตฺตจํ เพลฺลํ ยถาปิ สตฺถวา,
อนามสนฺโตปิ กโรติ ติตฺตกํ;
สมาหรํ สาทุํ กโรติ ปตฺถิว,
อสาทุํ กยิรา ตนุพนฺธมุทฺธรํ.
เอวมฺปิ คามนิคเมสุ ปณฺฑิโต,
อสาหสํ ราชธนานิ สํฆรํ;
ธมฺมานุวตฺตี ปฏิปชฺชมาโน,
ส ผาติ กยิรา อวิเหฐยํ ปรํ.
โอทาตมูลํ สุจิวาริสมฺภวํ,
ชาตํ ยถา โปกฺขรณีสุ อมฺพุชํ;
ปทุมํ ยถา อคฺคินิกาสิผาลิมํ,
น กทฺทโม น รโช น วาริ ลิมฺปติ.
เอวมฺปิ โวหารสุจิํ อสาหสํ,
วิสุทฺธกมฺมนฺตมเปตปาปกํ;
น ลิมฺปติ กมฺมกิเลส ตาทิโส,
ชาตํ ยถา โปกฺขรณีสุ อมฺพุชนฺ”ติ.
กุกฺกุชาตกํ ปฐมํ.