7.1.10 พกชาตก
“ทฺวาสตฺตติ โคตม ปุญฺญกมฺมา,
วสวตฺติโน ชาติชรํ อตีตา;
อยมนฺติมา เวทคู พฺรหฺมปตฺติ,
อสฺมาภิชปฺปนฺติ ชนา อเนกา”.
“อปฺปญฺหิ เอตํ น หิ ทีฆมายุ,
ยํ ตฺวํ พก มญฺญสิ ทีฆมายุํ;
สตํ สหสฺสานิ นิรพฺพุทานํ,
อายุํ ปชานามิ ตวาห พฺรเหฺม”.
“อนนฺตทสฺสี ภควาหมสฺมิ,
ชาติชฺชรํ โสกมุปาติวตฺโต;
กิํ เม ปุราณํ วตสีลวตฺตํ,
อาจิกฺข เม ตํ ยมหํ วิชญฺญํ”.
“ยํ ตฺวํ อปาเยสิ พหู มนุเสฺส,
ปิปาสิเต ฆมฺมนิ สมฺปเรเต;
ตํ เต ปุราณํ วตสีลวตฺตํ,
สุตฺตปฺปพุทฺโธว อนุสฺสรามิ.
ยํ เอณิกูลสฺมิ ชนํ คหีตํ,
อโมจยี คยฺหก นิยฺยมานํ;
ตํ เต ปุราณํ วตสีลวตฺตํ,
สุตฺตปฺปพุทฺโธว อนุสฺสรามิ.
คงฺคาย โสตสฺมิํ คหีตนาวํ,
ลุทฺเทน นาเคน มนุสฺสกปฺปา;
อโมจยิ ตฺวํ พลสา ปสยฺห,
ตํ เต ปุราณํ วตสีลวตฺตํ;
สุตฺตปฺปพุทฺโธว อนุสฺสรามิ.
กปฺโป จ เต พทฺธจโร อโหสิํ,
สมฺพุทฺธิมนฺตํ วตินํ อมญฺญํ;
ตํ เต ปุราณํ วตสีลวตฺตํ,
สุตฺตปฺปพุทฺโธว อนุสฺสรามิ”.
“อทฺธา ปชานาสิ มเมตมายุํ,
อญฺญมฺปิ ชานาสิ ตถา หิ พุทฺโธ;
ตถา หิ ตายํ ชลิตานุภาโว,
โอภาสยํ ติฏฺฐติ พฺรหฺมโลกนฺ”ติ.
พกชาตกํ ทสมํ.
กุกฺกุวคฺโค ปฐโม.
ตสฺสุทฺทานํ
วรกณฺณิก จาปวโร สุตโน,
อถ คิชฺฌ สโรหิตมจฺฉวโร;
ปุน ปณฺณก เสนก ยาจนโก,
อถ เวริ สพฺรหฺมพเกน ทสาติ.