7.2.8 ธูมการิชาตก
128.
1631
“ราชา อปุจฺฉิ วิธุรํ,
ธมฺมกาโม ยุธิฏฺฐิโล;
อปิ พฺราหฺมณ ชานาสิ,
โก เอโก พหุ โสจติ”.
129.
1632
“พฺราหฺมโณ อชยูเถน,
ปหูเตโธ วเน วสํ;
ธูมํ อกาสิ วาเสฏฺโฐ,
รตฺตินฺทิวมตนฺทิโต.
130.
1633
ตสฺส ตํ ธูมคนฺเธน,
สรภา มกสฑฺฑิตา;
วสฺสาวาสํ อุปาคจฺฉุํ,
ธูมการิสฺส สนฺติเก.
131.
1634
สรเภสุ มนํ กตฺวา,
อชา โส นาวพุชฺฌถ;
อาคจฺฉนฺตี วชนฺตี วา,
ตสฺส ตา วินสุํ อชา.
132.
1635
สรภา สรเท กาเล,
ปหีนมกเส วเน;
ปาวิสุํ คิริทุคฺคานิ,
นทีนํ ปภวานิ จ.
133.
1636
สรเภ จ คเต ทิสฺวา,
อชา จ วิภวํ คตา;
กิโส จ วิวณฺโณ จาสิ,
ปณฺฑุโรคี จ พฺราหฺมโณ.
134.
1637
เอวํ โย สํ นิรํกตฺวา,
อาคนฺตุํ กุรุเต ปิยํ;
โส เอโก พหุ โสจติ,
ธูมการีว พฺราหฺมโณ”ติ.
1638
ธูมการิชาตกํ อฏฺฐมํ.