“กาโย เต สพฺพโสวณฺโณ, สพฺพา โอภาสเต ทิสา; มุขํ เต สูกรเสฺสว, กิํ กมฺมมกรี ปุเร”.
“กาเยน สญฺญโต อาสิํ, วาจายาสิมสญฺญโต; เตน เมตาทิโส วณฺโณ, ยถา ปสฺสสิ นารท.
ตํ ตฺยาหํ นารท พฺรูมิ, สามํ ทิฏฺฐมิทํ ตยา; มากาสิ มุขสา ปาปํ, มา โข สูกรมุโข อหู”ติ.
สูกรมุขเปตวตฺถุ ทุติยํ.
