1.5 ติโรกุฏฺฏเปตวตฺถุ
“ติโรกุฏฺเฏสุ ติฏฺฐนฺติ,
สนฺธิสิงฺฆาฏเกสุ จ;
ทฺวารพาหาสุ ติฏฺฐนฺติ,
อาคนฺตฺวาน สกํ ฆรํ.
ปหูเต อนฺนปานมฺหิ,
ขชฺชโภชฺเช อุปฏฺฐิเต;
น เตสํ โกจิ สรติ,
สตฺตานํ กมฺมปจฺจยา.
เอวํ ททนฺติ ญาตีนํ,
เย โหนฺติ อนุกมฺปกา;
สุจิํ ปณีตํ กาเลน,
กปฺปิยํ ปานโภชนํ;
‘อิทํ โว ญาตีนํ โหตุ,
สุขิตา โหนฺตุ ญาตโย’.
เต จ ตตฺถ สมาคนฺตฺวา,
ญาติเปตา สมาคตา;
ปหูเต อนฺนปานมฺหิ,
สกฺกจฺจํ อนุโมทเร.
‘จิรํ ชีวนฺตุ โน ญาตี,
เยสํ เหตุ ลภามเส;
อมฺหากญฺจ กตา ปูชา,
ทายกา จ อนิปฺผลา’.
น หิ ตตฺถ กสี อตฺถิ,
โครกฺเขตฺถ น วิชฺชติ;
วณิชฺชา ตาทิสี นตฺถิ,
หิรญฺเญน กยากยํ;
อิโต ทินฺเนน ยาเปนฺติ,_
เปตา กาลคตา ตหิํ.
อุนฺนเม อุทกํ วุฏฺฐํ,_
ยถา นินฺนํ ปวตฺตติ;
เอวเมวํ อิโต ทินฺนํ,
เปตานํ อุปกปฺปติ.
ยถา วาริวหา ปูรา,
ปริปูเรนฺติ สาครํ;
เอวเมวํ อิโต ทินฺนํ,
เปตานํ อุปกปฺปติ.
‘อทาสิ เม อกาสิ เม,
ญาติ มิตฺตา สขา จ เม’;
เปตานํ ทกฺขิณํ ทชฺชา,
ปุพฺเพ กตมนุสฺสรํ.
น หิ รุณฺณํ วา โสโก วา,
ยา จญฺญา ปริเทวนา;
น ตํ เปตานมตฺถาย,
เอวํ ติฏฺฐนฺติ ญาตโย.
อยญฺจ โข ทกฺขิณา ทินฺนา,
สํฆมฺหิ สุปฺปติฏฺฐิตา;
ทีฆรตฺตํ หิตายสฺส,
ฐานโส อุปกปฺปติ.
โส ญาติธมฺโม จ อยํ นิทสฺสิโต,
เปตาน ปูชา จ กตา อุฬารา;
พลญฺจ ภิกฺขูนมนุปฺปทินฺนํ,
ตุมฺเหหิ ปุญฺญํ ปสุตํ อนปฺปกนฺ”ติ.
ติโรกุฏฺฏเปตวตฺถุ ปญฺจมํ.