1.7 สตฺตปุตฺตขาทเปติวตฺถุ
“นคฺคา ทุพฺพณฺณรูปาสิ,
ทุคฺคนฺธา ปูติ วายสิ;
มกฺขิกาหิ ปริกิณฺณา,
กา นุ ตฺวํ อิธ ติฏฺฐสี”ติ.
“อหํ ภทนฺเต เปตีมฺหิ,
ทุคฺคตา ยมโลกิกา;
ปาปกมฺมํ กริตฺวาน,
เปตโลกํ อิโต คตา.
กาเลน สตฺต ปุตฺตานิ,
สายํ สตฺต ปุนาปเร;
วิชายิตฺวาน ขาทามิ,
เตปิ นา โหนฺติ เม อลํ.
ปริฑยฺหติ ธูมายติ,
ขุทาย หทยํ มม;
นิพฺพุติํ นาธิคจฺฉามิ,
อคฺคิทฑฺฒาว อาตเป”ติ.
“กิํ นุ กาเยน วาจาย,
มนสา ทุกฺกฏํ กตํ;
กิสฺส กมฺมวิปาเกน,
ปุตฺตมํสานิ ขาทสี”ติ.
“อหู มยฺหํ ทุเว ปุตฺตา,
อุโภ สมฺปตฺตโยพฺพนา;_
สาหํ ปุตฺตพลูเปตา,
สามิกํ อติมญฺญิสํ.
ตโต เม สามิโก กุทฺโธ,
สปติํ มยฺหมานยิ;
สา จ คพฺภํ อลภิตฺถ,
ตสฺสา ปาปํ อเจตยิํ.
สาหํ ปทุฏฺฐมนสา,
อกริํ คพฺภปาตนํ;
ตสฺสา เตมาสิโก คพฺโภ,
ปูติโลหิตโก ปติ.
ตทสฺสา มาตา กุปิตา,
มยฺหํ ญาตี สมานยิ;
สปถญฺจ มํ กาเรสิ,
ปริภาสาปยี จ มํ.
สาหํ โฆรญฺจ สปถํ,
มุสาวาทํ อภาสิสํ;
‘ปุตฺตมํสานิ ขาทามิ,
สเจ ตํ ปกตํ มยา’.
ตสฺส กมฺมสฺส วิปาเกน,
มุสาวาทสฺส จูภยํ;
ปุตฺตมํสานิ ขาทามิ,
ปุพฺพโลหิตมกฺขิตา”ติ.
สตฺตปุตฺตขาทเปติวตฺถุ สตฺตมํ.