2.11 สุตฺตเปตวตฺถุ
“อหํ ปุเร ปพฺพชิตสฺส ภิกฺขุโน,
สุตฺตํ อทาสิํ อุปสงฺกมฺม ยาจิตา;
ตสฺส วิปาโก วิปุลผลูปลพฺภติ,
พหุกา จ เม อุปฺปชฺชเร วตฺถโกฏิโย.
ปุปฺผาภิกิณฺณํ รมิตํ วิมานํ,
อเนกจิตฺตํ นรนาริเสวิตํ;
สาหํ ภุญฺชามิ จ ปารุปามิ จ,
ปหูตวิตฺตา น จ ตาว ขียติ.
ตเสฺสว กมฺมสฺส วิปากมนฺวยา,
สุขญฺจ สาตญฺจ อิธูปลพฺภติ;
สาหํ คนฺตฺวา ปุนเทว มานุสํ,
กาหามิ ปุญฺญานิ นยยฺยปุตฺต มนฺ”ติ.
“สตฺต ตุวํ วสฺสสตา อิธาคตา,
ชิณฺณา จ วุฑฺฒา จ ตหิํ ภวิสฺสสิ;
สพฺเพว เต กาลกตา จ ญาตกา,
กิํ ตตฺถ คนฺตฺวาน อิโต กริสฺสสี”ติ.
“สตฺเตว วสฺสานิ อิธาคตาย เม,
ทิพฺพญฺจ สุขญฺจ สมปฺปิตาย;
สาหํ คนฺตฺวาน ปุนเทว มานุสํ,
กาหามิ ปุญฺญานิ นยยฺยปุตฺต มนฺ”ติ.
โส ตํ คเหตฺวาน ปสยฺห พาหายํ,
ปจฺจานยิตฺวาน เถริํ สุทุพฺพลํ;
“วชฺเชสิ อญฺญมฺปิ ชนํ อิธาคตํ,
‘กโรถ ปุญฺญานิ สุขูปลพฺภติ’.
ทิฏฺฐา มยา อกเตน สาธุนา,
เปตา วิหญฺญนฺติ ตเถว มนุสฺสา;
กมฺมญฺจ กตฺวา สุขเวทนียํ,
เทวา มนุสฺสา จ สุเข ฐิตา ปชา”ติ.
สุตฺตเปตวตฺถุ เอกาทสมํ.