2.7 ธนปาลเสฏฺฐิเปตวตฺถุ
“นคฺโค ทุพฺพณฺณรูโปสิ,
กิโส ธมนิสนฺถโต;
อุปฺผาสุลิโก กิสิโก,_
โก นุ ตฺวมสิ มาริส”.
“อหํ ภทนฺเต เปโตมฺหิ,
ทุคฺคโต ยมโลกิโก;
ปาปกมฺมํ กริตฺวาน,
เปตโลกํ อิโต คโต”.
“กิํ นุ กาเยน วาจาย,
มนสา ทุกฺกฏํ กตํ;
กิสฺส กมฺมวิปาเกน,
เปตโลกํ อิโต คโต”.
“นครํ อตฺถิ ปณฺณานํ,
เอรกจฺฉนฺติ วิสฺสุตํ;
ตตฺถ เสฏฺฐิ ปุเร อาสิํ,
ธนปาโลติ มํ วิทู.
อสีติ สกฏวาหานํ,
หิรญฺญสฺส อโหสิ เม;
ปหูตํ เม ชาตรูปํ,
มุตฺตา เวฬุริยา พหู.
ตาว มหทฺธนสฺสาปิ,
น เม ทาตุํ ปิยํ อหุ;
ปิทหิตฺวา ทฺวารํ ภุญฺชิํ,
มา มํ ยาจนกาทฺทสุํ.
อสฺสทฺโธ มจฺฉรี จาสิํ,
กทริโย ปริภาสโก;
ททนฺตานํ กโรนฺตานํ,
วารยิสฺสํ พหู ชเน.
วิปาโก นตฺถิ ทานสฺส,
สํยมสฺส กุโต ผลํ;
โปกฺขรญฺโญทปานานิ,
อารามานิ จ โรปิเต;
ปปาโย จ วินาเสสิํ,
ทุคฺเค สงฺกมนานิ จ.
สฺวาหํ อกตกลฺยาโณ,
กตปาโป ตโต จุโต;
อุปปนฺโน เปตฺติวิสยํ,_
ขุปฺปิปาสสมปฺปิโต.
ปญฺจปณฺณาสวสฺสานิ,
ยโต กาลงฺกโต อหํ;
นาภิชานามิ ภุตฺตํ วา,
ปีตํ วา ปน ปานิยํ.
โย สํยโม โส วินาโส,
โย วินาโส โส สํยโม;
เปตา หิ กิร ชานนฺติ,
โย สํยโม โส วินาโส.
อหํ ปุเร สํยมิสฺสํ,
นาทาสิํ พหุเก ธเน;
สนฺเตสุ เทยฺยธมฺเมสุ,
ทีปํ นากาสิมตฺตโน;
สฺวาหํ ปจฺฉานุตปฺปามิ,
อตฺตกมฺมผลูปโค.
อุทฺธํ จตูหิ มาเสหิ,_
กาลํกิริยา ภวิสฺสติ;
เอกนฺตกฏุกํ โฆรํ,
นิรยํ ปปติสฺสหํ.
จตุกฺกณฺณํ จตุทฺวารํ,
วิภตฺตํ ภาคโส มิตํ;
อโยปาการปริยนฺตํ,
อยสา ปฏิกุชฺชิตํ.
ตสฺส อโยมยา ภูมิ,
ชลิตา เตชสา ยุตา;
สมนฺตา โยชนสตํ,
ผริตฺวา ติฏฺฐติ สพฺพทา.
ตตฺถาหํ ทีฆมทฺธานํ,
ทุกฺขํ เวทิสฺส เวทนํ;
ผลํ ปาปสฺส กมฺมสฺส,
ตสฺมา โสจามหํ ภุสํ.
ตํ โว วทามิ ภทฺทํ โว,
ยาวนฺเตตฺถ สมาคตา;
มากตฺถ ปาปกํ กมฺมํ,
อาวิ วา ยทิ วา รโห.
สเจ ตํ ปาปกํ กมฺมํ,
กริสฺสถ กโรถ วา;
น โว ทุกฺขา ปมุตฺยตฺถิ,
อุปฺปจฺจาปิ ปลายตํ._
มตฺเตยฺยา โหถ เปตฺเตยฺยา,
กุเล เชฏฺฐาปจายิกา;
สามญฺญา โหถ พฺรหฺมญฺญา,
เอวํ สคฺคํ คมิสฺสถา”ติ.
ธนปาลเสฏฺฐิเปตวตฺถุ สตฺตมํ.