3.7 มิคลุทฺทกเปตวตฺถุ
“นรนาริปุรกฺขโต ยุวา,
รชนีเยหิ กามคุเณหิ โสภสิ;
ทิวสํ อนุโภสิ การณํ,
กิมกาสิ ปุริมาย ชาติยา”ติ.
“อหํ ราชคเห รมฺเม,
รมณีเย คิริพฺพเช;
มิคลุทฺโท ปุเร อาสิํ,
โลหิตปาณิ ทารุโณ.
อวิโรธกเรสุ ปาณิสุ,
ปุถุสตฺเตสุ ปทุฏฺฐมานโส;
วิจริํ อติทารุโณ สทา,
ปรหิํสาย รโต อสญฺญโต.
ตสฺส เม สหาโย สุหทโย,
สทฺโธ อาสิ อุปาสโก;
โสปิ มํ อนุกมฺปนฺโต,
นิวาเรสิ ปุนปฺปุนํ.
‘มากาสิ ปาปกํ กมฺมํ,
มา ตาต ทุคฺคติํ อคา;
สเจ อิจฺฉสิ เปจฺจ สุขํ,
วิรม ปาณวธา อสํยมา’.
ตสฺสาหํ วจนํ สุตฺวา,
สุขกามสฺส หิตานุกมฺปิโน;
นากาสิํ สกลานุสาสนิํ,
จิรปาปาภิรโต อพุทฺธิมา.
โส มํ ปุน ภูริสุเมธโส,
อนุกมฺปาย สํยเม นิเวสยิ;
‘สเจ ทิวา หนสิ ปาณิโน,
อถ เต รตฺติํ ภวตุ สํยโม’.
สฺวาหํ ทิวา หนิตฺวา ปาณิโน,
วิรโต รตฺติมโหสิ สญฺญโต;
รตฺตาหํ ปริจาเรมิ,
ทิวา ขชฺชามิ ทุคฺคโต.
ตสฺส กมฺมสฺส กุสลสฺส,
อนุโภมิ รตฺติํ อมานุสิํ;
ทิวา ปฏิหตาว กุกฺกุรา,
อุปธาวนฺติ สมนฺตา ขาทิตุํ._
เย จ เต สตตานุโยคิโน,
ธุวํ ปยุตฺตา สุคตสฺส สาสเน;
มญฺญามิ เต อมตเมว เกวลํ,
อธิคจฺฉนฺติ ปทํ อสงฺขตนฺ”ติ.
มิคลุทฺทกเปตวตฺถุ สตฺตมํ.