2.11 ราหุลสุตฺต
“กจฺจิ อภิณฺหสํวาสา,
นาวชานาสิ ปณฺฑิตํ;
อุกฺกาธาโร มนุสฺสานํ,_
กจฺจิ อปจิโต ตยา”. (1)
“นาหํ อภิณฺหสํวาสา,
อวชานามิ ปณฺฑิตํ;
อุกฺกาธาโร มนุสฺสานํ,_
นิจฺจํ อปจิโต มยา”. (2)
“ปญฺจ กามคุเณ หิตฺวา,
ปิยรูเป มโนรเม;
สทฺธาย ฆรา นิกฺขมฺม,
ทุกฺขสฺสนฺตกโร ภว. (3)
มิตฺเต ภชสฺสุ กลฺยาเณ,
ปนฺตญฺจ สยนาสนํ;
วิวิตฺตํ อปฺปนิคฺโฆสํ,
มตฺตญฺญู โหหิ โภชเน. (4)
จีวเร ปิณฺฑปาเต จ,
ปจฺจเย สยนาสเน;
เอเตสุ ตณฺหํ มากาสิ,
มา โลกํ ปุนราคมิ. (5)
สํวุโต ปาติโมกฺขสฺมิํ,
อินฺทฺริเยสุ จ ปญฺจสุ;_
สติ กายคตา ตฺยตฺถุ,
นิพฺพิทาพหุโล ภว. (6)
นิมิตฺตํ ปริวชฺเชหิ,
สุภํ ราคูปสญฺหิตํ;
อสุภาย จิตฺตํ ภาเวหิ,
เอกคฺคํ สุสมาหิตํ. (7)
อนิมิตฺตญฺจ ภาเวหิ,
มานานุสยมุชฺชห;
ตโต มานาภิสมยา,
อุปสนฺโต จริสฺสตี”ติ. (8)_
อิตฺถํ สุทํ ภควา อายสฺมนฺตํ ราหุลํ อิมาหิ คาถาหิ อภิณฺหํ โอวทตีติ.
ราหุลสุตฺตํ เอกาทสมํ.