2.9 กิํสีลสุตฺต
“กิํสีโล กิํสมาจาโร,
กานิ กมฺมานิ พฺรูหยํ;
นโร สมฺมา นิวิฏฺฐสฺส,
อุตฺตมตฺถญฺจ ปาปุเณ”. (1)_
“วุฑฺฒาปจายี อนุสูยโก สิยา,
กาลญฺญู จสฺส ครูนํ ทสฺสนาย;
ธมฺมิํ กถํ เอรยิตํ ขณญฺญู,
สุเณยฺย สกฺกจฺจ สุภาสิตานิ. (2)
กาเลน คจฺเฉ ครูนํ สกาสํ,
ถมฺภํ นิรํกตฺวา นิวาตวุตฺติ;
อตฺถํ ธมฺมํ สํยมํ พฺรหฺมจริยํ,
อนุสฺสเร เจว สมาจเร จ. (3)
ธมฺมาราโม ธมฺมรโต,
ธมฺเม ฐิโต ธมฺมวินิจฺฉยญฺญู;
เนวาจเร ธมฺมสนฺโทสวาทํ,
ตจฺเฉหิ นีเยถ สุภาสิเตหิ. (4)
หสฺสํ ชปฺปํ ปริเทวํ ปโทสํ,
มายากตํ กุหนํ คิทฺธิ มานํ;
สารมฺภํ กกฺกสํ กสาวญฺจ มุจฺฉํ,
หิตฺวา จเร วีตมโท ฐิตตฺโต. (5)
วิญฺญาตสารานิ สุภาสิตานิ,
สุตญฺจ วิญฺญาตสมาธิสารํ;
น ตสฺส ปญฺญา จ สุตญฺจ วฑฺฒติ,
โย สาหโส โหติ นโร ปมตฺโต. (6)
ธมฺเม จ เย อริยปเวทิเต รตา,
อนุตฺตรา เต วจสา มนสา กมฺมุนา จ;
เต สนฺติโสรจฺจสมาธิสณฺฐิตา,
สุตสฺส ปญฺญาย จ สารมชฺฌคู”ติ. (7)
กิํสีลสุตฺตํ นวมํ.