14.1.2 โคทตฺตตฺเถรคาถา
“ยถาปิ ภทฺโท อาชญฺโญ,
ธุเร ยุตฺโต ธุรสฺสโห;
มถิโต อติภาเรน,
สํยุคํ นาติวตฺตติ.
เอวํ ปญฺญาย เย ติตฺตา,
สมุทฺโท วารินา ยถา;
น ปเร อติมญฺญนฺติ,
อริยธมฺโมว ปาณินํ.
กาเล กาลวสํ ปตฺตา,
ภวาภววสํ คตา;
นรา ทุกฺขํ นิคจฺฉนฺติ,
เตธ โสจนฺติ มาณวา.
อุนฺนตา สุขธมฺเมน,_
ทุกฺขธมฺเมน โจนตา;
ทฺวเยน พาลา หญฺญนฺติ,
ยถาภูตํ อทสฺสิโน.
เย จ ทุกฺเข สุขสฺมิญฺจ,
มชฺเฌ สิพฺพินิมจฺจคู;
ฐิตา เต อินฺทขีโลว,
น เต อุนฺนตโอนตา.
น เหว ลาเภ นาลาเภ,
น ยเส น จ กิตฺติยา;
น นินฺทายํ ปสํสาย,
น เต ทุกฺเข สุขมฺหิ จ.
สพฺพตฺถ เต น ลิมฺปนฺติ,
อุทพินฺทุว โปกฺขเร;_
สพฺพตฺถ สุขิตา ธีรา,
สพฺพตฺถ อปราชิตา.
ธมฺเมน จ อลาโภ โย,
โย จ ลาโภ อธมฺมิโก;
อลาโภ ธมฺมิโก เสโยฺย,
ยญฺเจ ลาโภ อธมฺมิโก.
ยโส จ อปฺปพุทฺธีนํ,
วิญฺญูนํ อยโส จ โย;
อยโสว เสโยฺย วิญฺญูนํ,
น ยโส อปฺปพุทฺธินํ.
ทุมฺเมเธหิ ปสํสา จ,
วิญฺญูหิ ครหา จ ยา;
ครหาว เสโยฺย วิญฺญูหิ,
ยญฺเจ พาลปฺปสํสนา.
สุขญฺจ กามมยิกํ,
ทุกฺขญฺจ ปวิเวกิยํ;
ปวิเวกทุกฺขํ เสโยฺย,
ยญฺเจ กามมยํ สุขํ.
ชีวิตญฺจ อธมฺเมน,
ธมฺเมน มรณญฺจ ยํ;
มรณํ ธมฺมิกํ เสโยฺย,
ยญฺเจ ชีเว อธมฺมิกํ.
กามโกปปฺปหีนา เย,
สนฺตจิตฺตา ภวาภเว;
จรนฺติ โลเก อสิตา,
นตฺถิ เตสํ ปิยาปิยํ.
ภาวยิตฺวาน โพชฺฌงฺเค,
อินฺทฺริยานิ พลานิ จ;_
ปปฺปุยฺย ปรมํ สนฺติํ,
ปรินิพฺพนฺตินาสวา”ติ.
… โคทตฺโต เถโร… .
จุทฺทสกนิปาโต นิฏฺฐิโต.
ตตฺรุทฺทานํ
เรวโต เจว โคทตฺโต,
เถรา ทฺเว เต มหิทฺธิกา;
จุทฺทสมฺหิ นิปาตมฺหิ,
คาถาโย อฏฺฐวีสตีติ.