“โย ปุพฺเพ กรณียานิ, ปจฺฉา โส กาตุมิจฺฉติ; สุขา โส ธํสเต ฐานา, ปจฺฉา จ มนุตปฺปติ.
ยญฺหิ กยิรา ตญฺหิ วเท, ยํ น กยิรา น ตํ วเท; อกโรนฺตํ ภาสมานํ, ปริชานนฺติ ปณฺฑิตา.
สุสุขํ วต นิพฺพานํ, สมฺมาสมฺพุทฺธเทสิตํ; อโสกํ วิรชํ เขมํ, ยตฺถ ทุกฺขํ นิรุชฺฌตี”ติ.
… พากุโล เถโร… .
