5.1.9 วิชิตเสนตฺเถรคาถา
355.
615
“โอลคฺเคสฺสามิ เต จิตฺต,
อาณิทฺวาเรว หตฺถินํ;
น ตํ ปาเป นิโยเชสฺสํ,
กามชาล สรีรช.
356.
616
ตฺวํ โอลคฺโค น คจฺฉสิ,
ทฺวารวิวรํ คโชว อลภนฺโต;
น จ จิตฺตกลิ ปุนปฺปุนํ,
ปสกฺก ปาปรโต จริสฺสสิ.
357.
617
ยถา กุญฺชรํ อทนฺตํ,
นวคฺคหมงฺกุสคฺคโห;
พลวา อาวตฺเตติ อกามํ,
เอวํ อาวตฺตยิสฺสํ ตํ.
358.
618
ยถา วรหยทมกุสโล,
สารถิ ปวโร ทเมติ อาชญฺญํ;
เอวํ ทมยิสฺสํ ตํ,
ปติฏฺฐิโต ปญฺจสุ พเลสุ.
359.
619
สติยา ตํ นิพนฺธิสฺสํ,
ปยุตฺโต เต ทเมสฺสามิ;
วีริยธุรนิคฺคหิโต,
น ยิโต ทูรํ คมิสฺสเส จิตฺตา”ติ.
620
… วิชิตเสโน เถโร… .