13.2 โรหินีเถรีคาถา
“‘สมณา’ติ โภติ สุปิ,
‘สมณา’ติ ปพุชฺฌสิ;
สมณาเนว กิตฺเตสิ,
สมณี นูน ภวิสฺสสิ.
วิปุลํ อนฺนญฺจ ปานญฺจ,
สมณานํ ปเวจฺจสิ;
โรหินี ทานิ ปุจฺฉามิ,
เกน เต สมณา ปิยา.
อกมฺมกามา อลสา,
ปรทตฺตูปชีวิโน;
อาสํสุกา สาทุกามา,
เกน เต สมณา ปิยา”.
“จิรสฺสํ วต มํ ตาต,
สมณานํ ปริปุจฺฉสิ;
เตสํ เต กิตฺตยิสฺสามิ,
ปญฺญาสีลปรกฺกมํ.
กมฺมกามา อนลสา,
กมฺมเสฏฺฐสฺส การกา;
ราคํ โทสํ ปชหนฺติ,
เตน เม สมณา ปิยา.
ตีณิ ปาปสฺส มูลานิ,
ธุนนฺติ สุจิการิโน;
สพฺพํ ปาปํ ปหีเนสํ,
เตน เม สมณา ปิยา.
กายกมฺมํ สุจิ เนสํ,
วจีกมฺมญฺจ ตาทิสํ;
มโนกมฺมํ สุจิ เนสํ,
เตน เม สมณา ปิยา.
วิมลา สงฺขมุตฺตาว,
สุทฺธา สนฺตรพาหิรา;
ปุณฺณา สุกฺกาน ธมฺมานํ,
เตน เม สมณา ปิยา.
พหุสฺสุตา ธมฺมธรา,
อริยา ธมฺมชีวิโน;
อตฺถํ ธมฺมญฺจ เทเสนฺติ,
เตน เม สมณา ปิยา.
พหุสฺสุตา ธมฺมธรา,
อริยา ธมฺมชีวิโน;
เอกคฺคจิตฺตา สติมนฺโต,
เตน เม สมณา ปิยา.
ทูรงฺคมา สติมนฺโต,
มนฺตภาณี อนุทฺธตา;
ทุกฺขสฺสนฺตํ ปชานนฺติ,
เตน เม สมณา ปิยา.
ยสฺมา คามา ปกฺกมนฺติ,
น วิโลเกนฺติ กิญฺจนํ;
อนเปกฺขาว คจฺฉนฺติ,
เตน เม สมณา ปิยา.
น เต สํ โกฏฺเฐ โอเปนฺติ,
น กุมฺภิํ น ขโฬปิยํ;
ปรินิฏฺฐิตเมสานา,
เตน เม สมณา ปิยา.
น เต หิรญฺญํ คณฺหนฺติ,
น สุวณฺณํ น รูปิยํ;
ปจฺจุปฺปนฺเนน ยาเปนฺติ,
เตน เม สมณา ปิยา.
นานากุลา ปพฺพชิตา,
นานาชนปเทหิ จ;
อญฺญมญฺญํ ปิยายนฺติ,
เตน เม สมณา ปิยา”.
“อตฺถาย วต โน โภติ,
กุเล ชาตาสิ โรหินี;
สทฺธา พุทฺเธ จ ธมฺเม จ,
สํเฆ จ ติพฺพคารวา.
ตุวํ เหตํ ปชานาสิ,
ปุญฺญกฺเขตฺตํ อนุตฺตรํ;
อมฺหมฺปิ เอเต สมณา,
ปฏิคณฺหนฺติ ทกฺขิณํ.
ปติฏฺฐิโต เหตฺถ ยญฺโญ,
วิปุโล โน ภวิสฺสติ”;
“สเจ ภายสิ ทุกฺขสฺส,
สเจ เต ทุกฺขมปฺปิยํ.
อุเปหิ สรณํ พุทฺธํ,_
ธมฺมํ สํฆญฺจ ตาทินํ;
สมาทิยาหิ สีลานิ,
ตํ เต อตฺถาย เหหิติ”.
“อุเปมิ สรณํ พุทฺธํ,
ธมฺมํ สํฆญฺจ ตาทินํ;
สมาทิยามิ สีลานิ,
ตํ เม อตฺถาย เหหิติ.
พฺรหฺมพนฺธุ ปุเร อาสิํ,
โส อิทานิมฺหิ พฺราหฺมโณ;
เตวิชฺโช โสตฺติโย จมฺหิ,
เวทคู จมฺหิ นฺหาตโก”.
… โรหินี เถรี… .