5.2 อปฺปายุกสุตฺต
42.
358
เอวํ เม สุตํ— เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม. อถ โข อายสฺมา อานนฺโท สายนฺหสมยํ ปฏิสลฺลานา วุฏฺฐิโต เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิ. เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อายสฺมา อานนฺโท ภควนฺตํ เอตทโวจ— “อจฺฉริยํ, ภนฺเต, อพฺภุตํ, ภนฺเต. ยาว อปฺปายุกา หิ, ภนฺเต, ภควโต มาตา อโหสิ, สตฺตาหชาเต ภควติ ภควโต มาตา กาลมกาสิ, ตุสิตํ กายํ อุปปชฺชี”ติ.
359
“เอวเมตํ, อานนฺท, อปฺปายุกา หิ, อานนฺท, โพธิสตฺตมาตโร โหนฺติ. สตฺตาหชาเตสุ โพธิสตฺเตสุ โพธิสตฺตมาตโร กาลํ กโรนฺติ, ตุสิตํ กายํ อุปปชฺชนฺตี”ติ.
360
อถ โข ภควา เอตมตฺถํ วิทิตฺวา ตายํ เวลายํ อิมํ อุทานํ อุทาเนสิ—
361
“เย เกจิ ภูตา ภวิสฺสนฺติ เย วาปิ,
สพฺเพ คมิสฺสนฺติ ปหาย เทหํ;
ตํ สพฺพชานิํ กุสโล วิทิตฺวา,
อาตาปิโย พฺรหฺมจริยํ จเรยฺยา”ติ. (52)
362
ทุติยํ.