8.1 ปฐมนิพฺพานปฏิสํยุตฺตสุตฺต
71.
661
เอวํ เม สุตํ— เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม. เตน โข ปน สมเยน ภควา ภิกฺขู นิพฺพานปฏิสํยุตฺตาย ธมฺมิยา กถาย สนฺทเสฺสติ สมาทเปติ สมุตฺเตเชติ สมฺปหํเสติ. เตธ ภิกฺขู อฏฺฐิํ กตฺวา มนสิ กตฺวา สพฺพํ เจตโส สมนฺนาหริตฺวา โอหิตโสตา ธมฺมํ สุณนฺติ.
662
อถ โข ภควา เอตมตฺถํ วิทิตฺวา ตายํ เวลายํ อิมํ อุทานํ อุทาเนสิ—
663
“อตฺถิ, ภิกฺขเว, ตทายตนํ, ยตฺถ เนว ปถวี, น อาโป, น เตโช, น วาโย, น อากาสานญฺจายตนํ, น วิญฺญาณญฺจายตนํ, น อากิญฺจญฺญายตนํ, น เนวสญฺญานาสญฺญายตนํ, นายํ โลโก, น ปรโลโก, น อุโภ จนฺทิมสูริยา. ตตฺราปาหํ, ภิกฺขเว, เนว อาคติํ วทามิ, น คติํ, น ฐิติํ, น จุติํ, น อุปปตฺติํ; อปฺปติฏฺฐํ, อปฺปวตฺตํ, อนารมฺมณเมเวตํ. เอเสวนฺโต ทุกฺขสฺสา”ติ.
664
ปฐมํ.