9.1.2 หรนฺติสุตฺต
393.
1187
สาวตฺถินิทานํ. “จตโสฺส อิมา, ภิกฺขเว, สุปณฺณโยนิโย. กตมา จตโสฺส? อณฺฑชา …เป… อิมา โข, ภิกฺขเว, จตโสฺส สุปณฺณโยนิโย. ตตฺร, ภิกฺขเว, อณฺฑชา สุปณฺณา อณฺฑเชว นาเค หรนฺติ, น ชลาพุเช, น สํเสทเช, น โอปปาติเก. ตตฺร, ภิกฺขเว, ชลาพุชา สุปณฺณา อณฺฑเช จ ชลาพุเช จ นาเค หรนฺติ, น สํเสทเช, น โอปปาติเก. ตตฺร, ภิกฺขเว, สํเสทชา สุปณฺณา อณฺฑเช จ ชลาพุเช จ สํเสทเช จ นาเค หรนฺติ, น โอปปาติเก. ตตฺร, ภิกฺขเว, โอปปาติกา สุปณฺณา อณฺฑเช จ ชลาพุเช จ สํเสทเช จ โอปปาติเก จ นาเค หรนฺติ. อิมา โข, ภิกฺขเว, จตโสฺส สุปณฺณโยนิโย”ติ.
1188
ทุติยํ.