1.4.10 ทุติยปชฺชุนฺนธีตุสุตฺตํ
40.
231
เอวํ เม สุตํ— เอกํ สมยํ ภควา เวสาลิยํ วิหรติ มหาวเน กูฏาคารสาลายํ. อถ โข จูฬโกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ มหาวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ. เอกมนฺตํ ฐิตา โข สา เทวตา จูฬโกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิ—
232
“อิธาคมา วิชฺชุปภาสวณฺณา,
โกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา;
พุทฺธญฺจ ธมฺมญฺจ นมสฺสมานา,
คาถาจิมา อตฺถวตี อภาสิ.
233
พหุนาปิ โข ตํ วิภเชยฺยํ,
ปริยาเยน ตาทิโส ธมฺโม;
สํขิตฺตมตฺถํ ลปยิสฺสามิ,
ยาวตา เม มนสา ปริยตฺตํ.
234
ปาปํ น กยิรา วจสา มนสา,
กาเยน วา กิญฺจน สพฺพโลเก;
กาเม ปหาย สติมา สมฺปชาโน,
ทุกฺขํ น เสเวถ อนตฺถสํหิตนฺ”ติ.
235
สตุลฺลปกายิกวคฺโค จตุตฺโถ.
236
ตสฺสุทฺทานํ
237
สพฺภิมจฺฉรินา สาธุ,
น สนฺตุชฺฌานสญฺญิโน;
สทฺธา สมโย สกลิกํ,
อุโภ ปชฺชุนฺนธีตโรติ._