1.4.9 ปฐมปชฺชุนฺนธีตุสุตฺต
39.
226
เอวํ เม สุตํ— เอกํ สมยํ ภควา เวสาลิยํ วิหรติ มหาวเน กูฏาคารสาลายํ. อถ โข โกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ มหาวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ. เอกมนฺตํ ฐิตา โข สา เทวตา โกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิ—
227
“เวสาลิยํ วเน วิหรนฺตํ,
อคฺคํ สตฺตสฺส สมฺพุทฺธํ;
โกกนทาหมสฺมิ อภิวนฺเท,
โกกนทา ปชฺชุนฺนสฺส ธีตา.
228
สุตเมว ปุเร อาสิ,
ธมฺโม จกฺขุมตานุพุทฺโธ;
สาหํ ทานิ สกฺขิ ชานามิ,
มุนิโน เทสยโต สุคตสฺส.
229
เย เกจิ อริยํ ธมฺมํ,
วิครหนฺตา จรนฺติ ทุมฺเมธา;
อุเปนฺติ โรรุวํ โฆรํ,_
จิรรตฺตํ ทุกฺขํ อนุภวนฺติ.
230
เย จ โข อริเย ธมฺเม,
ขนฺติยา อุปสเมน อุเปตา;
ปหาย มานุสํ เทหํ,
เทวกายํ ปริปูเรสฺสนฺตี”ติ.