1.5.1 อาทิตฺตสุตฺต
41.
238
เอวํ เม สุตํ— เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม. อถ โข อญฺญตรา เทวตา อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ. เอกมนฺตํ ฐิตา โข สา เทวตา ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิ—
239
“อาทิตฺตสฺมิํ อคารสฺมิํ,
ยํ นีหรติ ภาชนํ;
ตํ ตสฺส โหติ อตฺถาย,
โน จ ยํ ตตฺถ ฑยฺหติ.
240
เอวํ อาทิตฺตโก โลโก,
ชราย มรเณน จ;
นีหเรเถว ทาเนน,
ทินฺนํ โหติ สุนีหตํ.
241
ทินฺนํ สุขผลํ โหติ,
นาทินฺนํ โหติ ตํ ตถา;
โจรา หรนฺติ ราชาโน,
อคฺคิ ฑหติ นสฺสติ.
242
อถ อนฺเตน ชหติ,
สรีรํ สปริคฺคหํ;
เอตทญฺญาย เมธาวี,
ภุญฺเชถ จ ทเทถ จ;
ทตฺวา จ ภุตฺวา จ ยถานุภาวํ,
อนินฺทิโต สคฺคมุเปติ ฐานนฺ”ติ.